Gładź na cegle 2025: Kompletny poradnik

Dylemat, przed którym staje niejeden remontujący to pytanie: czy gładź na cegle jest w ogóle możliwa, czy może wręcz – jak sugerują niektórzy – jest to przepis na katastrofę? To fascynujące, jak proste z pozoru zadanie może skrywać tyle niuansów, od chemii materiałów po dynamikę konstrukcji budowlanych. Kluczową kwestią jest tutaj stabilność podłoża, gdyż gładź gipsowa, pomimo swojej wszechstronności, nie jest w stanie samoczynnie niwelować wszelkich odkształceń. Na koniec tego akapitu, w imieniu całej redakcji, która ma głębokie doświadczenie w takich sytuacjach, pragniemy jednoznacznie stwierdzić: bezpośrednie nakładanie gładzi gipsowej na surową cegłę jest odradzane przez producentów ze względu na ryzyko jej pękania.

Kwestia aplikowania powłok na powierzchnie ceglane budzi wiele pytań, a analiza danych z różnych źródeł pozwala na głębsze zrozumienie tej złożonej materii. Zagadnienie przyczepności, trwałości i estetyki finalnej warstwy jest nierozerwalnie związane z rodzajem podłoża oraz właściwościami użytych materiałów. Poniżej przedstawiono zbiór danych ilustrujących wyzwania i rekomendacje w kontekście gładzi na cegle.

Analizując powyższe dane, staje się jasne, że nie wszystkie powierzchnie ceglane traktowane są jednako. Kluczowe jest nie tylko to, czy gładź się "przytrzyma", ale czy będzie w stanie przetrwać próbę czasu i ewentualne mikroruchy konstrukcji. Odpowiednie przygotowanie podłoża często okazuje się równie ważne, co sam wybór materiału wykończeniowego. Pamiętajmy, że inwestycja w prawidłowe etapy wstępne procentuje w późniejszym braku niechcianych niespodzianek, takich jak pęknięcia czy odspojenia.

Przygotowanie podłoża ceglanego pod gładź

Przygotowanie podłoża ceglanego pod gładź jest fundamentem trwałego i estetycznego wykończenia. Rozpoczynając prace, należy bezwzględnie upewnić się, że powierzchnia jest wolna od kurzu, luźnych fragmentów, starych powłok malarskich, a także wszelkich zanieczyszczeń, które mogłyby negatywnie wpłynąć na przyczepność aplikowanej gładzi. To jak budowanie zamku na piasku – jeśli fundament jest słaby, cała konstrukcja prędzej czy później runie. Czyste i stabilne podłoże to absolutna podstawa.

Istotnym krokiem, często niedocenianym, jest weryfikacja stabilności ceglanego muru. W przypadku starych budynków, gdzie tynki mogły naturalnie ulec zniszczeniu, należy sprawdzić, czy cegły są solidnie osadzone i nie ma luźnych spoin. Każda ruchoma cegła czy kruszący się fragment zaprawy wymaga interwencji – usunięcia i uzupełnienia ubytków odpowiednią zaprawą murarską. W przeciwnym razie, nawet najdroższa gładź będzie pękać w tych newralgicznych punktach, bo te ubytki w późniejszym czasie będą ulegać mikroodkształceniom i to przyczyni się do spękania gładzi.

Kolejnym etapem jest ocena równości powierzchni. Cegła, ze swej natury, charakteryzuje się nierówną fakturą. Zastosowanie gładzi bezpośrednio na taką powierzchnię wymagałoby nałożenia grubej warstwy materiału, co jest nieekonomiczne i może prowadzić do nadmiernego obciążenia ściany oraz zwiększa ryzyko pęknięć. W sytuacji, gdy nierówności są znaczne (powyżej 5 mm na 2 metrach), zaleca się wstępne wyrównanie powierzchni zaprawą wyrównawczą lub tynkiem renowacyjnym. Dzięki temu, zastosowanie gładzi będzie w dalszym etapie efektywniejsze.

Niezwykle ważnym elementem, o którym często zapominają nawet doświadczeni fachowcy, jest gruntowanie podłoża. Cegła ma właściwości silnie chłonne, co oznacza, że bez odpowiedniego gruntu, gładź będzie zbyt szybko oddawać wodę do podłoża, nie wiążąc się prawidłowo. Powoduje to słabą przyczepność, kredowanie powierzchni oraz zwiększone ryzyko jej odspojenia się od ściany. Zastosowanie gruntu głęboko penetrującego, który wnika w strukturę cegły, znacząco zmniejsza jej chłonność i wzmacnia powierzchnię, przygotowując ją do przyjęcia gładzi.

Wybór odpowiedniego gruntu nie jest kwestią przypadku. Na rynku dostępne są różne rodzaje gruntów, dostosowane do konkretnych typów podłoża. Dla powierzchni ceglanych rekomendowane są grunty głęboko penetrujące na bazie dyspersji akrylowych, które skutecznie wiążą luźne cząsteczki i stabilizują strukturę podłoża. Aplikacja gruntu powinna odbywać się równomiernie, najlepiej za pomocą wałka lub pędzla, w jednej lub dwóch warstwach, w zależności od zaleceń producenta i chłonności podłoża.

Kiedy powierzchnia ceglana jest już stabilna, wyrównana i zagruntowana, warto rozważyć zastosowanie siatkówki zbrojącej. Nie jest to obowiązkowy etap we wszystkich przypadkach, ale znacząco podnosi odporność gładzi na pęknięcia, szczególnie w miejscach narażonych na naprężenia, takich jak łączenia różnych materiałów budowlanych, narożniki czy okolice otworów okiennych i drzwiowych. Siatka z włókna szklanego zatopiona w pierwszej warstwie gładzi działa jak szkielet, rozkładając naprężenia i minimalizując ryzyko pojawienia się nieestetycznych rys.

Na koniec, przed właściwą aplikacją gładzi, należy dać zagruntowanej powierzchni wystarczająco dużo czasu na wyschnięcie. Czas ten jest zazwyczaj podany na opakowaniu użytego gruntu i zależy od warunków panujących w pomieszczeniu – temperatury i wilgotności. Pośpiech w tym momencie może zniweczyć cały trud włożony w wcześniejsze etapy, prowadząc do problemów z wiązaniem gładzi i jej późniejszym odspojeniem. Pamiętajmy, że cierpliwość w budownictwie jest cnotą, która przekłada się bezpośrednio na jakość i trwałość wykonanych prac.

Wybór odpowiedniej gładzi do aplikacji na cegłę

Wybór odpowiedniej gładzi do aplikacji na cegłę jest równie istotny, jak właściwe przygotowanie podłoża. Będąc świadomym trudności, jakie stwarza bezpośrednie nakładanie gładzi na surową cegłę, należy podjąć decyzję, która zminimalizuje ryzyko problemów w przyszłości. Rynek oferuje szeroką gamę produktów, a każdy z nich ma swoje unikalne właściwości, dostosowane do różnych warunków i zastosowań. Ale zanim przejdziemy do konkretów, upewnijmy się, że rozumiemy, dlaczego to jest tak ważne. Gładź to nie tylko warstwa, która ma wyglądać ładnie; to warstwa, która ma współpracować z podłożem, oddychać z nim i znosić drobne naprężenia.

Dominującymi typami gładzi dostępnymi na rynku są gładzie gipsowe, polimerowe (akrylowe) oraz cementowe. Każda z nich posiada odmienną specyfikę, która determinuje jej przydatność do zastosowania na cegle. Gładzie gipsowe są popularne ze względu na łatwość aplikacji i uzyskanie gładkiej powierzchni, jednak są wrażliwe na wilgoć i charakteryzują się stosunkowo niską elastycznością. Gładź na cegle gipsowa może być problematyczna, gdy cegła jest narażona na zmiany wilgotności lub niewielkie ruchy konstrukcyjne.

Gładzie polimerowe (akrylowe) charakteryzują się znacznie większą elastycznością i odpornością na pękanie. Ich skład oparty na żywicach akrylowych sprawia, że są one bardziej odporne na wilgoć i zmienne warunki atmosferyczne. To właśnie ta elastyczność czyni je lepszym wyborem w przypadku, kiedy rozważamy gładzenie ścian ceglanych. Ich zdolność do kompensowania niewielkich odkształceń jest nieoceniona, zwłaszcza w starszych budynkach, gdzie mury „pracują”. Ale uwaga, elastyczność ma swoją cenę – zarówno finansową, jak i w kwestii czasu schnięcia, który bywa dłuższy niż w przypadku gładzi gipsowych.

Gładzie cementowe, choć mniej popularne do wykańczania wnętrz, oferują najwyższą odporność na wilgoć i uszkodzenia mechaniczne. Są one zazwyczaj stosowane w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności, takich jak łazienki czy piwnice. Ich wadą jest trudniejsza aplikacja i konieczność uzyskania idealnie gładkiej powierzchni, co wymaga większych umiejętności. W kontekście cegły, gładzie cementowe mogą być rozważane jako warstwa wyrównawcza przed nałożeniem bardziej estetycznej gładzi polimerowej lub gipsowej, zwłaszcza jeśli cegła jest w złym stanie.

Warto również zwrócić uwagę na gotowe masy szpachlowe, które są wygodnym rozwiązaniem, ale zazwyczaj droższym niż gładzie sypkie, które należy samodzielnie wymieszać z wodą. Gotowe masy eliminują ryzyko błędów w proporcjach, co jest szczególnie ważne dla osób bez doświadczenia. Bez względu na wybór, zawsze należy kierować się zaleceniami producenta, które są kluczowe dla prawidłowego zastosowania produktu i uniknięcia późniejszych problemów. To nie jest kwestia "jakoś to będzie", ale "jak to należy zrobić, żeby było dobrze".

Cena jest oczywiście czynnikiem, który odgrywa rolę w procesie decyzyjnym. Gładzie gipsowe są zazwyczaj najtańsze, z cenami zaczynającymi się od około 20-30 zł za worek 20 kg. Gładzie polimerowe są droższe, kosztując od 50 do nawet 100 zł za worek lub gotowe wiadro o podobnej wadze. Gładzie cementowe plasują się gdzieś pośrodku, choć ich zastosowanie na cegle jest rzadsze. Pamiętajmy jednak, że wybór najtańszego rozwiązania może w dłuższej perspektywie okazać się najdroższy, jeśli konieczne będzie ponowne wykonywanie prac z powodu pęknięć czy odspojenia się gładzi. Tutaj lepiej postawić na jakość, bo to inwestycja w spokój ducha i trwałość na lata.

W przypadku niestabilnego i bardzo chłonnego podłoża, jakim jest cegła, nieocenione mogą okazać się gładzie wzbogacone włóknami. Włókna te, zazwyczaj szklane lub celulozowe, działają jak wewnętrzne zbrojenie, zwiększając odporność gładzi na mikropęknięcia i poprawiając jej elastyczność. Stanowią one dodatkową barierę ochronną, która pozwala gładzi na cegle lepiej adaptować się do ewentualnych ruchów podłoża. To jest właśnie to małe „coś”, co potrafi zrobić dużą różnicę w trudnych warunkach.

Techniki aplikacji gładzi na cegłę i zapobieganie pęknięciom

Aplikacja gładzi na cegłę jest procesem wymagającym precyzji, cierpliwości i zrozumienia dynamiki materiałów. Nie jest to proste zadanie rzucić gładź na ścianę i oczekiwać cudu. W przeciwnym razie możemy skończyć z widokiem, który przypomina wysuszone dno jeziora, pełne nieestetycznych spękań. Podstawową zasadą jest nakładanie gładzi w kilku cienkich warstwach, a nie jednej grubej. Grubą warstwę materiału trudno jest równomiernie rozprowadzić, a co więcej, zwiększa to ryzyko pęknięć podczas schnięcia, zwłaszcza gdy podłoże ceglane jest nieregularne. Cienkie warstwy to klucz do sukcesu.

Pierwsza warstwa gładzi, często nazywana warstwą sczepną lub gruntującą, powinna być stosunkowo rzadka i dobrze wniknąć w zagruntowane wcześniej podłoże ceglane. Jej zadaniem jest zapewnienie maksymalnej przyczepności dla kolejnych warstw. Należy ją nakładać z wyczuciem, równomiernie rozprowadzając materiał po całej powierzchni. Pamiętajmy, że ta warstwa nie ma na celu wyrównania ściany, a jedynie stworzenie odpowiedniej bazy.

Kluczowym elementem w technice aplikacji na cegłę jest zbrojenie gładzi siatką z włókna szklanego. Jest to absolutny must-have, jeśli chcemy zminimalizować ryzyko pęknięć. Siatka powinna być zatopiona w pierwszej, grubszej warstwie gładzi, jeszcze zanim ta zacznie wysychać. Należy ją dokładnie wprasować w świeżo nałożony materiał, tak aby była całkowicie pokryta. Siatkowanie jest szczególnie ważne w miejscach narażonych na największe naprężenia, takich jak narożniki wewnętrzne i zewnętrzne, łączenia ścian czy okolice otworów okiennych i drzwiowych. To właśnie tam najczęściej pojawiają się te irytujące rysy.

Po zatopieniu siatki i częściowym wyschnięciu pierwszej warstwy, przystępujemy do nakładania kolejnych warstw gładzi. Każda kolejna warstwa powinna być nakładana po całkowitym wyschnięciu poprzedniej, co zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu godzin, w zależności od grubości warstwy, wilgotności powietrza i temperatury w pomieszczeniu. Cienkie warstwy, o grubości nieprzekraczającej 1-2 mm, pozwalają gładzi na równomierne wysychanie i minimalizują ryzyko powstawania naprężeń, które mogłyby prowadzić do pęknięć.

Narzędzia używane do aplikacji gładzi również mają znaczenie. Gładź nakłada się za pomocą pacy stalowej, której ostrze powinno być idealnie równe i czyste. Dłuższa paca (np. 60-80 cm) ułatwia uzyskanie równej powierzchni na dużych płaszczyznach, podczas gdy krótsze narzędzia są przydatne do pracy w narożnikach i trudno dostępnych miejscach. Ważne jest, aby paca była prowadzona pod odpowiednim kątem, aby materiał równomiernie rozprowadzał się po powierzchni i nie pozostawiał zgrubień czy śladów.

Szlifowanie jest ostatnim etapem aplikacji gładzi i ma na celu uzyskanie idealnie gładkiej i równej powierzchni. Należy to robić po całkowitym wyschnięciu ostatniej warstwy gładzi. Do szlifowania można użyć papieru ściernego o odpowiedniej gradacji (zaczynając od 80-100 dla wyrównania i kończąc na 180-220 dla idealnej gładkości) lub specjalnych siatek ściernych. Szlifowanie powinno odbywać się ruchami okrężnymi, z umiarkowanym naciskiem, aby uniknąć powstawania wklęśnięć i nierówności. Pamiętać należy, że szlifowanie to proces generujący dużo pyłu, dlatego niezbędne jest odpowiednie zabezpieczenie pomieszczenia i stosowanie środków ochrony osobistej, takich jak maska i okulary ochronne. To proces, który wymaga cierpliwości i dokładności, ale efekt końcowy jest tego warty.

W kontekście zapobiegania pęknięciom, oprócz zbrojenia siatką, kluczowe jest również utrzymanie odpowiednich warunków schnięcia gładzi. Zbyt szybkie schnięcie, spowodowane na przykład przez przeciągi czy wysoką temperaturę, może prowadzić do powstawania mikropęknięć. Optymalne warunki to temperatura w zakresie 10-25 stopni Celsjusza i umiarkowana wilgotność. Należy unikać nadmiernego grzania pomieszczenia oraz intensywnego wietrzenia bezpośrednio po nałożeniu gładzi. To trochę jak pielęgnacja delikatnej rośliny – potrzebuje odpowiednich warunków, by prawidłowo rosnąć i rozwijać się, a w naszym przypadku – by prawidłowo stwardnieć i nie pękać.

Jako dodatkowe zabezpieczenie, w miejscach szczególnie narażonych na pęknięcia, można zastosować taśmy zbrojące. Są to specjalne taśmy wykonane z włókna szklanego lub flizeliny, które aplikuje się w narożnikach i na łączeniach, a następnie zatapia się je w gładzi. Działają podobnie jak siatka elewacyjna, dodatkowo wzmacniając te newralgiczne punkty i rozkładając ewentualne naprężenia. Jest to prewencyjne działanie, które może zaoszczędzić nam wiele frustracji w przyszłości, bo jak wiemy, lepiej zapobiegać niż leczyć.

Na koniec, kilka słów o technice "mokre na mokre". Chociaż w przypadku gładzi zazwyczaj zaleca się wysychanie każdej warstwy przed nałożeniem kolejnej, w niektórych systemach można spotkać się z techniką, gdzie kolejna warstwa gładzi jest nakładana, gdy poprzednia jest jeszcze lekko wilgotna, ale już po "związaniu". Ta metoda wymaga jednak dużego doświadczenia i precyzji, i zazwyczaj jest stosowana tylko w specyficznych, szybkoschnących systemach. Dla większości zastosowań domowych, standardowe "warstwa po warstwie i każda wyschnięta" jest najbezpieczniejszą i najbardziej rekomendowaną metodą. Pamiętajmy, że każda ściana ceglana jest inna, każda ma swoją historię i to, co u jednego zadziałało, u drugiego może okazać się klapą. Tak więc, bądźmy elastyczni, ale trzymajmy się podstawowych zasad.

Alternatywne rozwiązania dla wykończenia ceglanej ściany

Kiedy pomysł na gładź na cegle wydaje się zbyt skomplikowany, ryzykowny, lub po prostu nie pasuje do wizji wnętrza, świat designu i materiałów budowlanych otwiera przed nami szerokie spektrum alternatywnych rozwiązań. Nie każda ceglana ściana musi kończyć jako gładka, biała płaszczyzna. Czasem to właśnie surowość i naturalna faktura cegły, odpowiednio podkreślona, stanowi o unikalnym charakterze pomieszczenia. Powiemy sobie szczerze, nie każdy lubi chodzić w marynarce, niektórzy wolą swobodny t-shirt – i tak samo jest ze ścianami. Czasami mniej znaczy więcej.

Pierwszą, najbardziej oczywistą alternatywą jest pozostawienie ceglanej ściany w jej surowym stanie. Nie oznacza to jednak braku pracy. Wymaga dokładnego oczyszczenia cegieł z kurzu, brudu, pozostałości zapraw i starych powłok malarskich, a następnie ich impregnacji. Impregnacja zabezpiecza cegłę przed osadzaniem się kurzu, wilgocią i uszkodzeniami, a także może podkreślić jej kolor i fakturę, nadając jej subtelny połysk lub matowe wykończenie. Na rynku są dostępne impregnaty bezbarwne, ale również te, które delikatnie zmieniają odcień cegły. To rozwiązanie jest idealne dla wnętrz w stylu loftowym, industrialnym czy rustykalnym. To prawdziwy charakter, a nie tylko pozory.

Inną popularną opcją jest malowanie cegły. Zamiast gładzi, można nałożyć farbę bezpośrednio na oczyszczoną i zagruntowaną powierzchnię cegieł. Farbę można aplikować w dowolnym kolorze, co pozwala na pełne dopasowanie do reszty wystroju wnętrza. Najczęściej wybierane są biel, szarości lub inne stonowane barwy, które podkreślają fakturę cegły, jednocześnie rozjaśniając pomieszczenie. Ważne jest wybranie odpowiedniej farby, która zapewni dobrą przyczepność i będzie odporna na ścieranie. Farby akrylowe lub lateksowe są zazwyczaj dobrym wyborem do tego celu. To sprawdzony sposób na odświeżenie starej cegły bez utraty jej unikalnego uroku. To jak dać starej damie nowy makijaż – wciąż widać jej wiek, ale wygląda olśniewająco.

Ciekawym rozwiązaniem jest również zastosowanie tynku dekoracyjnego. Tynki te, dostępne w szerokiej gamie kolorów i faktur, pozwalają na stworzenie unikalnego efektu na ścianie. Mogą imitować beton architektoniczny, stiuk, czy nawet surowy kamień, jednocześnie zakrywając nierówności cegły. Niektóre tynki dekoracyjne charakteryzują się wysoką paroprzepuszczalnością, co pozwala ścianom „oddychać”, co jest ważne w starszych budynkach. Aplikacja tynków dekoracyjnych wymaga zazwyczaj większych umiejętności niż zwykłe malowanie, ale efekt końcowy może być naprawdę spektakularny i dostosowany do najbardziej wyszukanych projektów. To jest jak ubranie ściany w coś naprawdę wyjątkowego, a nie tylko codzienny strój.

Dla tych, którzy cenią sobie naturalne materiały, rozwiązaniem mogą być płytki klinkierowe lub ceglane imitacje. Jest to metoda, w której na ścianę nakleja się cienkie płytki, które do złudzenia przypominają prawdziwą cegłę. Jest to idealna opcja, gdy nie mamy do czynienia z prawdziwym murem ceglanym, ale chcemy uzyskać ten efekt, lub gdy prawdziwa cegła jest w tak złym stanie, że jej renowacja jest niemożliwa lub nieopłacalna. Płytki te są stosunkowo łatwe w montażu, a ich niewielka grubość nie zabiera cennej przestrzeni w pomieszczeniu. Oferują one również szeroki wybór kolorów i faktur, pozwalając na uzyskanie różnorodnych efektów estetycznych.

Tapeta imitująca cegłę to najprostsze i najmniej inwazyjne rozwiązanie. Chociaż efekty wizualne nie zawsze są tak przekonujące jak w przypadku prawdziwej cegły czy płytek, tapeta pozwala na szybką i tanią metamorfozę wnętrza. Jest to doskonała opcja dla osób, które nie chcą angażować się w remont na dużą skalę, a jednocześnie pragną wprowadzić do pomieszczenia element industrialnego lub rustykalnego charakteru. Tapety są łatwe w aplikacji i usunięciu, co pozwala na częste zmiany aranżacji. To jak zmiana ubrań – szybka decyzja i nowy wygląd.

Ostatnią, ale nie mniej ważną alternatywą, jest pokrycie ceglanej ściany panelami ściennymi. Panele te mogą być wykonane z drewna, MDF-u, pcv, lub ich imitacji. Oferują one szeroki wachlarz wzorów, kolorów i tekstur, od ciepłego drewna, przez nowoczesne panele 3D, po imitacje kamienia czy betonu. Montaż paneli jest stosunkowo szybki i czysty, a dodatkowo mogą one pełnić funkcję izolacji akustycznej lub termicznej. To rozwiązanie pozwala na całkowitą zmianę charakteru ściany, ukrywając oryginalną cegłę i nadając wnętrzu zupełnie nowy styl. To prawdziwa metamorfoza, gdzie od początku budujemy coś nowego, bez oglądania się na przeszłość.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy można nakładać gładź gipsową bezpośrednio na surową cegłę?

Producenci gładzi nie zalecają bezpośredniego nakładania gładzi gipsowej na surową cegłę. Istnieje wysokie ryzyko pęknięć gładzi, ponieważ cegła jest podatna na odkształcenia i ma wysoką chłonność, co może prowadzić do nieprawidłowego wiązania gładzi. Zawsze zaleca się odpowiednie przygotowanie podłoża i zastosowanie warstw pośrednich.

Jakie są najlepsze techniki, aby zapobiec pęknięciom gładzi na cegle?

Kluczowe dla zapobiegania pęknięciom jest zastosowanie gruntu głęboko penetrującego, który zmniejsza chłonność podłoża. Należy również zbroić gładź siatką z włókna szklanego, szczególnie w narożnikach i miejscach narażonych na naprężenia. Aplikacja gładzi powinna odbywać się w kilku cienkich warstwach, z zachowaniem odpowiednich przerw na schnięcie.

Czy gładź polimerowa jest lepszym wyborem niż gipsowa do stosowania na cegle?

Tak, gładzie polimerowe (akrylowe) charakteryzują się większą elastycznością i odpornością na pękanie w porównaniu do gładzi gipsowych. Ich skład sprawia, że są bardziej odporne na wilgoć i zmienne warunki, co czyni je lepszym wyborem w przypadku ceglanych ścian, które mogą "pracować".

Jak przygotować stare ceglane podłoże pod gładź?

Przygotowanie starego ceglanego podłoża obejmuje dokładne oczyszczenie z kurzu, brudu i luźnych fragmentów, a także usunięcie starych, niestabilnych powłok. Należy sprawdzić stabilność muru i uzupełnić wszelkie ubytki w spoinach. Następnie, kluczowe jest wyrównanie większych nierówności zaprawą wyrównawczą, a na koniec zastosowanie gruntu głęboko penetrującego.

Jakie są alternatywne rozwiązania dla wykończenia ceglanej ściany zamiast gładzi?

Alternatywne rozwiązania to m.in. pozostawienie cegły w surowym stanie z impregnacją, malowanie cegły farbami akrylowymi lub lateksowymi, zastosowanie tynków dekoracyjnych, montaż płytek klinkierowych lub ceglanych imitacji, a także użycie tapet imitujących cegłę lub paneli ściennych.