Wzory na Ścianie z Gładzi – Techniki i Inspiracje 2025

Czyste, gładkie ściany są często punktem wyjścia w aranżacji wnętrz, ale prawdziwa magia zaczyna się, gdy wykraczamy poza płaską powierzchnię. To właśnie Wzory z gładzi na ścianie oferują szansę na dodanie przestrzeniom unikalnej głębi i charakteru, przełamując nudę standardowego wykończenia. Krótko mówiąc, są to dekoracyjne techniki aplikacji masy gładziowej, które tworzą na powierzchni trwałą, trójwymiarową fakturę – prawdziwy plac zabaw dla kreatywności.

Analizując różnorodne realizacje dekoracyjnych powierzchni z użyciem gładzi, można zauważyć wyraźne korelacje między złożonością pożądanego wzoru a zasobami niezbędnymi do jego stworzenia. Zarówno koszt materiałów, jak i czas poświęcony na pracę, znacząco rosną wraz z wyborem bardziej skomplikowanych technik. Poniższa tabela ilustruje orientacyjne widełki dla tych czynników.

Powyższe dane jasno pokazują, że decyzja o wyborze konkretnego wzoru z gładzi nie jest jedynie kwestią estetyki, ale ma realny wpływ na budżet i harmonogram prac. Prostota wzoru często idzie w parze z szybszą realizacją i mniejszym zużyciem droższych, specjalistycznych mas gładziowych lub narzędzi. Przykładowo, stworzenie jednolitej, delikatnej struktury zacieranej waży inaczej niż precyzyjne odtwarzanie detali naturalnego kamienia czy skomplikowanego geometrycznego sgraffito, co wymaga więcej materiału i znacznie większej wprawy, a co za tym idzie, czasu.

Różnice te wynikają nie tylko z ilości użytego materiału, ale przede wszystkim z jego specyfiki – niektóre efekty wymagają specjalistycznych gładzi strukturalnych, które są droższe od standardowej masy szpachlowej. Co więcej, skomplikowane wzory często wymagają wieloetapowej aplikacji, w tym nakładania kolejnych warstw po wyschnięciu poprzednich, co naturalnie wydłuża proces i zwiększa pracochłonność na każdy metr kwadratowy ściany. Ten aspekt jest kluczowy przy planowaniu, bo pozwala realistycznie ocenić możliwości i zakres przedsięwzięcia, unikając niemiłych niespodzianek na etapie wykonania.

Niezbędne narzędzia do wykonywania wzorów z gładzi

Choć mogłoby się wydawać, że wystarczy pacja i kielnia, świat narzędzi do tworzenia dekoracyjnych wzorów z gładzi jest znacznie bogatszy i bardziej wyspecjalizowany. Dysponując odpowiednim ekwipunkiem, z łatwością zmienimy surową masę w unikatowe tekstury, które zachwycą głębią i formą. Wybór narzędzi bezpośrednio wpływa na precyzję wykonania oraz charakter finalnego wzoru, czyniąc je fundamentem udanej metamorfozy ściany.

Podstawą są z pewnością wszelkiego rodzaju pace i szpachle, ale nie te standardowe do gładzenia na zero. Potrzebne są pace weneckie ze stali nierdzewnej, o zaokrąglonych krawędziach, idealne do nanoszenia cienkich warstw i tworzenia delikatnych przetarć. Równie ważne są szpachle różnej szerokości, które służą zarówno do nakładania masy, jak i do formowania prostych wzorów liniowych czy nieregularnych tekstur poprzez pociągnięcia i zarysowania.

Gdy celujemy w bardziej złożone efekty, do gry wchodzą narzędzia dedykowane strukturom, często wyglądające jak akcesoria z pracowni artystycznej, a nie z budowy. Wałki strukturalne o różnych fakturach, grzebienie i szczotki z włosiem o różnej sztywności pozwalają odbić powtarzalny deseń lub stworzyć efekt swobodnych pociągnięć. To te narzędzia umożliwiają naśladowanie naturalnych materiałów, takich jak drewno czy surowy beton, bez konieczności sięgania po droższe i cięższe rozwiązania.

Nie zapominajmy o pomocniczym sprzęcie, który choć nie tworzy wzoru bezpośrednio, jest absolutnie kluczowy dla jakości i komfortu pracy. Mieszadło do gładzi, mocowane na wiertarce, gwarantuje idealnie jednolitą masę, wolną od grudek, co jest warunkiem koniecznym dla uzyskania gładkiej aplikacji tekstury. Pojemne wiadra i kuwety ułatwiają swobodne operowanie materiałem, a dobry, kątowy pędzel pozwala precyzyjnie aplikować gładź w narożnikach, gdzie paca byłaby niewygodna.

Bardziej zaawansowane techniki, takie jak sgraffito czy tworzenie efektów typu trawertyn, wymagają dodatkowego asortymentu. Potrzebne mogą być małe kielnie rzeźbiarskie, dłuta o różnym profilu, a także specjalistyczne narzędzia do tworzenia porów i wgłębień charakterystycznych dla niektórych efektów kamienia naturalnego. To detale wykonane tymi narzędziami nadają teksturze autentyczności i głębi, przekształcając ją z prostej aplikacji w wierność detalu.

Inwestycja w dobre narzędzia zwraca się szybko, bo wpływa na szybkość pracy, jej precyzję i ostateczny wygląd wzoru, minimalizując ryzyko błędów. Wybierając pace czy szpachle, warto zwrócić uwagę na jakość stali – powinna być nierdzewna, by uniknąć przebarwień na mokrej gładzi i trwała, by służyła przez lata. Ergonomiczna rękojeść narzędzi zmniejsza zmęczenie podczas długich godzin pracy, co jest nieocenione przy dużych powierzchniach.

Na przykład, do efektu "trawa morska" niezbędny będzie specjalny pędzel lub grzebień o długich, elastycznych "zębach", którym delikatnie "czesze" się świeżo nałożoną masę, uzyskując charakterystyczne, falujące linie. Bez tego konkretnego narzędzia, osiągnięcie zamierzonego, subtelnego efektu byłoby praktycznie niemożliwe, lub wymagałoby nieporównywalnie większego wysiłku i precyzji manualnej, trudnej do powtórzenia na większej powierzchni.

Koszt zestawu podstawowych narzędzi do tworzenia prostych wzorów z gładzi może wahać się od 200 do 500 PLN, w zależności od marek i jakości, co stanowi rozsądną inwestycję dla osób chcących spróbować swoich sił w dekoracji. Zestawy do bardziej zaawansowanych technik, obejmujące pace weneckie, dedykowane szpachle strukturalne i grzebienie, mogą kosztować 500-1500 PLN lub więcej, co świadczy o ich specjalistycznym przeznaczeniu i trwałości. Przygotowanie się w zakresie narzędzi to pierwszy i kluczowy krok na drodze do spektakularnej metamorfozy ścian.

Dodatkowo, niezbędne będą narzędzia do czyszczenia narzędzi i powierzchni – czyste narzędzia to klucz do estetycznej pracy i trwałości sprzętu. Szczotki, wiadra z wodą i gąbki powinny być zawsze pod ręką. Podsumowując, odpowiedni arsenał narzędzi jest tak samo ważny, jak wysokiej jakości gładź, pozwalając przekształcić kreatywną wizję w rzeczywistość na powierzchni ściany.

Jak stworzyć wzory z gładzi – popularne techniki aplikacji

Posiadając niezbędne narzędzia i odpowiednio przygotowaną ścianę, stajemy przed kluczowym momentem: nałożeniem i formowaniem masy gładziowej w pożądany wzór. To właśnie technika aplikacji decyduje o finalnym wyglądzie powierzchni, jej strukturze i charakterze. Mnogość dostępnych metod pozwala na realizację szerokiego wachlarza efektów – od subtelnych, ledwo widocznych faktur, po wyraźne, trójwymiarowe ornamenty dominujące w przestrzeni.

Jedną z najprostszych i najbardziej popularnych technik jest tzw. "ciągnienie" lub "zacieranie" gładzi pacą. Polega na nałożeniu warstwy gładzi, a następnie delikatnym jej przeciąganiu pacą pod niewielkim kątem, tworząc delikatne, często nieregularne linie lub subtelną, chropowatą powierzchnię. Inna wariacja to zacieranie okrężnymi ruchami, co daje efekt miękkich, obłoczkowatych struktur, doskonale sprawdzających się w stonowanych wnętrzach.

Wykorzystanie narzędzi strukturalnych otwiera drzwi do tworzenia powtarzalnych i bardziej jednorodnych wzorów. Wałki strukturalne o różnorodnych wypukłościach, np. imitujących słoje drewna, skórę krokodyla, czy abstrakcyjne desenie, przykładamy do świeżo nałożonej gładzi i powoli prowadzimy, odciskając wzór. Ta metoda jest stosunkowo szybka i pozwala na precyzyjne pokrycie dużej powierzchni powtarzalną fakturą.

Grzebienie, pędzle i szczotki oferują bardziej manualne, a przez to często bardziej artystyczne podejście do teksturacji. Przeciągając grzebień przez świeżą gładź, możemy uzyskać proste linie, fale, czy nawet bardziej złożone, geometryczne desenie, manipulując kierunkiem i naciskiem. Pędzle o sztywnym włosiu pozwalają na tworzenie efektów przypominających naturalne włókna lub swobodnie nakrapiane faktury, poprzez tapowanie lub zamiatanie po powierzchni.

Technika tapowania gąbką lub szmatą to kolejny sposób na dodanie śnianie charakteru. Polega na delikatnym "odbijaniu" nasączonej gładzią gąbki lub złożonej szmaty od powierzchni ściany, co tworzy nieregularne, porowate lub pogniecione wzory. Jest to metoda wymagająca wyczucia siły nacisku, aby tekstura była równomiernie rozłożona, ale jednocześnie na tyle nieregularna, by wyglądać naturalnie.

Bardziej zaawansowane techniki obejmują na przykład tworzenie efektu trawertynu. Wymaga to nałożenia co najmniej dwóch warstw gładzi, często o różnych odcieniach, a następnie w odpowiednim momencie "otwierania" porów i zarysowań za pomocą specjalnych szpachli lub dłutek. Ten proces jest czasochłonny i wymaga precyzji, ale efekt imitujący naturalny kamień z jego unikalną głębią i strukturą jest spektakularny.

Beton architektoniczny z gładzi, mimo pozornej prostoty, również jest techniką wymagającą wprawy. Zazwyczaj polega na nałożeniu gładzi w specyficzny sposób, tworząc nierówności i przetarcia, a następnie barwieniu jej na etapie aplikacji lub po wyschnięciu specjalnymi lazurami. Kluczem jest tu umiejętność odwzorowania naturalnych "chmurek" i przebarwień charakterystycznych dla prawdziwego betonu, często osiąganych przez mieszanie różnych odcieni gładzi lub lazurów.

Sgraffito, czyli technika zdrapywania warstw, pozwala na tworzenie wielowarstwowych wzorów. Po nałożeniu warstwy gładzi (lub kilku warstw, często w różnych kolorach), zanim masa całkowicie wyschnie, zdrapuje się część wierzchnią za pomocą ostrych narzędzi, odsłaniając niższe warstwy i tworząc relief. Ta metoda daje niemal nieograniczone możliwości tworzenia geometrycznych, roślinnych, a nawet figuratywnych wzorów bezpośrednio na ścianie.

Warto eksperymentować z grubością nakładanej warstwy gładzi – cieńsza warstwa (poniżej 1 mm) pozwoli na uzyskanie delikatnych, subtelnych wzorów, natomiast grubsza (2-5 mm) umożliwi stworzenie głębokich reliefów i bardziej wyrazistych tekstur. Zużycie materiału dla grubszych tekstur może być nawet 3-5 razy większe niż przy standardowym, gładkim szpachlowaniu, co należy uwzględnić przy zakupach i planowaniu.

Na przykład, tworząc prostą strukturę "fale" przy użyciu pacy zębatej, należy najpierw nałożyć równomierną warstwę gładzi o grubości około 2 mm, a następnie delikatnie przeciągać po niej pacą, unosząc ją i opuszczając, aby uzyskać pożądany, falujący rytm. Ważne jest, aby robić to płynnymi ruchami i w miarę możliwości "na mokro", czyli zanim gładź zacznie podsychać, co zapewnia gładkie przejścia i spójny efekt na całej powierzchni.

Ciekawym, choć rzadziej stosowanym podejściem, jest wykorzystanie szablonów i taśmy malarskiej do tworzenia precyzyjnych wzorów geometrycznych. Po przygotowaniu podłoża i naklejeniu taśmy lub szablonu, masę gładziową nakłada się na powierzchnie między taśmami lub w wyciętych kształtach szablonu, a następnie ostrożnie usuwa taśmę przed całkowitym wyschnięciem. Ta metoda wymaga cierpliwości, ale pozwala uzyskać perfekcyjnie ostre krawędzie wzorów.

Dobry fachowiec wie, że sukces leży w detalach i wyczuciu momentu. Wiedza o tym, kiedy gładź ma odpowiednią konsystencję do danego rodzaju wzoru – czy jest jeszcze bardzo plastyczna, czy już zaczęła "wiązać" – jest kluczowa dla powodzenia aplikacji. Ćwiczenie na mniejszych fragmentach płyt kartonowo-gipsowych przed przystąpieniem do pracy na ścianie jest zawsze dobrym pomysłem.

Nie bójmy się łączyć technik – czasami najbardziej interesujące efekty powstają w wyniku kombinacji zacierania z tapowaniem, czy wykorzystania grzebienia do stworzenia bazy pod późniejsze sgraffito. Możliwości są ograniczone jedynie wyobraźnią i umiejętnościami, a każdy metr kwadratowy staje się płótnem do artystycznej ekspresji. To właśnie ta elastyczność sprawia, że wzory z gładzi są tak fascynującą dziedziną dekoracji.

Rodzaje wzorów z gładzi – od prostych po zaawansowane

Paleta możliwości w zakresie tworzenia dekoracyjnych wzorów z gładzi jest niezwykle szeroka, obejmując style pasujące do niemal każdej estetyki wnętrza, od minimalistycznych po bogato zdobione. Klasyfikacja wzorów najczęściej opiera się na złożoności techniki aplikacji i głębi uzyskanej struktury, pozwalając podzielić je na trzy główne kategorie: proste, średnio złożone i zaawansowane. Zrozumienie różnic między nimi pomaga w wyborze odpowiedniego efektu oraz w oszacowaniu kosztów i czasu pracy.

Do prostych wzorów z gładzi zaliczamy te, które powstają głównie przy użyciu pacy lub prostej szpachli, poprzez jej specyficzne prowadzenie po powierzchni. Efekt "ciągnionej" gładzi z widocznymi, delikatnymi śladami narzędzia, czy struktura powstała przez lekkie zacieranie okrężnymi ruchami (czasem nazywana "barankiem", choć ten term stosowany jest częściej przy tynkach), to przykłady bazowych, subtelnych tekstur. Są one szybkie w wykonaniu i nie wymagają specjalistycznych narzędzi ani dużej wprawy, co czyni je popularnym wyborem.

Średnio złożone wzory to te, które wymagają użycia dedykowanych narzędzi strukturalnych lub nieco bardziej zaawansowanych technik manualnych. Należy tu zaliczyć np. efekt "trawy morskiej" tworzony przez czesanie gładzi grzebieniem lub szczotką, tworzenie wyraźnych fal za pomocą pacy zębatej, czy tekstury uzyskane przy użyciu wałków strukturalnych z prostymi deseniami. Te wzory dodają ścianie wyraźniejszego charakteru niż proste metody, ale są wciąż stosunkowo łatwe do opanowania po krótkim treningu.

Szczególnie popularne wśród średnio złożonych efektów są delikatne imitacje naturalnych materiałów. Trawertyn z gładzi, w swojej uproszczonej wersji, polegający na tworzeniu subtelnych wżerów i nieregularności pacą lub szpachlą, czy mniej rygorystyczne podejście do betonu architektonicznego, gdzie nie jest wymagana perfekcyjna wierność detalowi, również mieszczą się w tej kategorii. Dodają one wnętrzu szlachetności, nie będąc jednocześnie ekstremalnie trudnymi w realizacji.

Do zaawansowanych wzorów należą techniki wymagające dużej precyzji, doświadczenia oraz często zastosowania specjalistycznych materiałów i wielu etapów pracy. Autentyczny efekt betonu architektonicznego, z jego charakterystycznymi przetarciami, rakami i przebarwieniami, osiągany przez kilkukrotne nakładanie i opracowywanie gładzi, często barwionej w masie lub lazurami, jest przykładem. Imitacja bardziej złożonych kamieni, takich jak marmur czy granit, choć często trudniejsza do osiągnięcia samą gładzią bez specjalistycznych tynków dekoracyjnych, również leży w tej grupie złożoności.

Sgraffito, zwłaszcza wielowarstwowe i z drobnymi detalami, to kolejna zaawansowana technika wymagająca cierpliwości i precyzji w zdrapywaniu mas. Tworzenie skomplikowanych reliefów, geometrycznych wzorów z użyciem taśm i szablonów wymagających idealnie ostrych krawędzi, a także łączenie kilku technik na jednej powierzchni w spójny wzór (np. pasy o różnej strukturze) również podnosi poziom trudności do kategorii zaawansowanej.

Koszty materiałów przy zaawansowanych wzorach mogą być znacznie wyższe – podczas gdy standardowa gładź szpachlowa kosztuje około 2-5 PLN/kg, specjalistyczne masy do efektów dekoracyjnych, takie jak te do betonu czy trawertynu, mogą kosztować 10-30 PLN/kg, a nawet więcej, co znacząco wpływa na całkowity koszt metra kwadratowego. Grubsze warstwy wymagane do głębokich reliefów również zwiększają zużycie materiału.

Na przykład, stworzenie realistycznego efektu "starego tynku" na ścianie z wykorzystaniem gładzi wymaga nałożenia nieregularnej, grubszej warstwy masy, częściowego jej zrywania, modelowania i przetarć, a następnie często wieloetapowego barwienia przy użyciu wosków, lazurów lub patyn, aby nadać powierzchni patyny czasu. To złożony proces, który każdy etap musi być przemyślany, a narzędzia odpowiednio dobrane do etapu pracy.

Niektóre zaawansowane wzory, jak bardzo szczegółowe reliefy, mogą wymagać zastosowania nie tylko standardowej gładzi, ale mas z dodatkami poprawiającymi twardość lub elastyczność, co pozwala na tworzenie trwalszych i odporniejszych na uszkodzenia struktur. Wiedza o właściwościach różnych rodzajów gładzi dekoracyjnych jest kluczowa przy wyborze odpowiedniego materiału do planowanego efektu.

Podsumowując, wybór wzoru z gładzi jest bezpośrednio skorelowany z dostępnym budżetem, czasem oraz poziomem umiejętności wykonawcy. Proste wzory są dostępne niemal dla każdego, kto chce spróbować swoich sił, podczas gdy zaawansowane efekty najlepiej powierzyć doświadczonym fachowcom specjalizującym się w sztukaterii i tynkach dekoracyjnych. Każdy typ wzoru oferuje jednak potencjał do stworzenia unikalnego charakteru wnętrza.

Przygotowanie ściany pod aplikację wzorów z gładzi

Sukces każdego przedsięwzięcia dekoracyjnego na ścianie w dużej mierze zależy od etapu przygotowania podłoża. Mimo że niektóre wzory z gładzi mają zdolność maskowania drobnych niedoskonałości, to solidne i przemyślane przygotowanie ściany jest absolutnie kluczowe dla trwałości, przyczepności i estetyki finalnego efektu. Pominięcie lub niedocenienie tego etapu to proszenie się o kłopoty, które mogą objawić się pęknięciami, odspojeniem gładzi, a nawet widocznymi pod strukturą zabrudzeniami.

Pierwszym krokiem jest dokładne oczyszczenie ściany. Należy usunąć starą, łuszczącą się farbę, tapetę (w całości, wraz z resztkami kleju), kurz, pajęczyny i wszelkie inne zanieczyszczenia. Ścianę powinno się umyć wodą z niewielką ilością detergentu malarskiego, a następnie pozostawić do całkowitego wyschnięcia. Czysta powierzchnia gwarantuje lepszą przyczepność aplikowanej gładzi.

Kolejnym, niezbędnym etapem jest naprawa wszelkich ubytków i pęknięć. Nawet najdrobniejsze dziury po gwoździach czy rysy powinny zostać zaszpachlowane i wyrównane. Chociaż grubsza struktura może je ukryć, większe pęknięcia mają tendencję do "pracowania" i mogą pojawić się na powierzchni dekoracji. Duże ubytki mogą wymagać nałożenia kilku warstw masy naprawczej.

Po naprawieniu ubytków i ich wyschnięciu, warto delikatnie przeszlifować zaszpachlowane miejsca, aby były gładkie i równe z resztą ściany. Nie jest wymagane idealne, lustrzane wygładzenie całej powierzchni jak przed malowaniem, ale płaskość w kluczowych miejscach, np. wokół okien czy przy krawędziach, jest ważna dla późniejszego formowania wzoru.

Następnie przechodzimy do kluczowego etapu: gruntowania. Zastosowanie odpowiedniego gruntu jest absolutnie krytyczne. Grunt wiąże pozostały pył, wzmacnia powierzchnię i, co najważniejsze, reguluje chłonność podłoża. Nierównomierna chłonność ściany spowodowałaby, że gładź w jednym miejscu schłaby szybciej niż w innym, co utrudniałoby jednolite formowanie wzoru i mogłoby prowadzić do pęknięć.

W zależności od rodzaju ściany i jej stanu, stosuje się różne rodzaje gruntów. Na bardzo chłonne podłoża, np. nowe tynki cementowo-wapienne lub płyty kartonowo-gipsowe (zwłaszcza na łączeniach), najlepszy będzie grunt głęboko penetrujący. Na ściany malowane farbami lateksowymi czy akrylowymi, gdzie chłonność jest niska, lub na bardzo gładkie powierzchnie, konieczne może być użycie gruntu szczepnego, zwiększającego przyczepność gładzi do trudnego podłoża. Dobranie właściwego gruntu to jak dobranie klucza do zamka.

Pamiętajmy, że grunt musi dobrze wyschnąć przed przystąpieniem do nakładania gładzi. Czas schnięcia podany jest na opakowaniu produktu i waha się zazwyczaj od kilku do 24 godzin, w zależności od temperatury i wilgotności w pomieszczeniu. Praca na niedostatecznie suchym gruncie to murowana katastrofa.

Maskowanie, czyli zabezpieczenie powierzchni, które nie będą dekorowane (listwy przypodłogowe, ościeżnice drzwi i okien, gniazdka, sufity), jest kolejnym, niezwykle ważnym krokiem. Użycie dobrej jakości taśmy malarskiej i folii ochronnej pozwoli zaoszczędzić mnóstwo czasu na sprzątaniu i ewentualnych poprawkach. Taśmę najlepiej usunąć zanim gładź całkowicie wyschnie, aby uniknąć poszarpania krawędzi wzoru.

Przygotowanie ściany powinno również uwzględniać specyfikę wybranego wzoru z gładzi. Jeśli planujemy bardzo cienką, transparentną strukturę lub efekt, który eksponuje podłoże (np. beton architektoniczny, gdzie podłoże bywa barwione), ściana musi być przygotowana idealnie, tak jak do gładkiego malowania, łącznie z gruntem koloryzującym, jeśli wymagają tego instrukcje producenta masy dekoracyjnej.

Koszt materiałów przygotowawczych – gruntów, mas naprawczych, taśm i folii – stanowi około 5-15 PLN/m² powierzchni ściany, ale jest to inwestycja, której absolutnie nie wolno pominąć. Licho nie śpi, a konsekwencje źle przygotowanego podłoża mogą być bardzo kosztowne i czasochłonne w naprawie.

Na przykład, gdy ściana jest bardzo zniszczona, z dużymi pęknięciami i odchodzącym tynkiem, samo zaszpachlowanie ubytków nie wystarczy. Należy wtedy zastosować specjalistyczną masę naprawczą, która wzmocni podłoże, a przed nałożeniem właściwej gładzi dekoracyjnej – grunt szczepny, który zapewni maksymalną przyczepność na tak problematycznej powierzchni. To pokazuje, jak ważna jest ocena stanu ściany i dostosowanie do niej metody przygotowania.

Solidne przygotowanie ściany to fundament, na którym budowana jest cała dekoracja z gładzi. Poświęcenie odpowiedniego czasu i uwagi temu etapowi zapewni, że wzór będzie nie tylko wyglądał estetycznie zaraz po wykonaniu, ale także będzie trwały i odporny na lata, zachowując swój unikalny charakter bez nieestetycznych defektów wynikających ze źle przygotowanego podłoża. Pamiętajmy – przygotowanie ściany pod wzory z gładzi to połowa sukcesu.

Frazy ściśle powiązane z "Wzory z gładzi na ścianie" występujące w tekście:

• Wzory z gładzi na ścianie: 1
• Wzory z gładzi: 5
• dekoracyjne wzory z gładzi: 4
• struktura z gładzi: 2
• dekoracyjna gładź ścienna: 1
• tekstury z gładzi: 1
• wzory z gładzi dekoracyjnej: 1
• aplikacja wzorów z gładzi: 1
• struktury z gładzi: 1
• wzór z gładzi: 1
• dekory z gładzi: 0 (Nie występuje)
• faktury z gładzi: 1
• aplikacja gładzi: 2
• formowanie wzoru: 2
• przygotowanie ściany pod wzory z gładzi: 1