Kto płaci za malowanie mieszkania: Wynajmujący czy Najemca?

Kto tak naprawdę powinien wziąć na swoje barki odpowiedzialność za malowanie mieszkania? Czy po prostu odświeżamy ściany w ramach zwykłej eksploatacji, które nam się po prostu należą, czy może to nasz lokator, który swoim zaangażowaniem (lub jego brakiem) doprowadził do stanu „szpachluj, kituj, maluj”? A co jeśli po prostu chcemy przemalować mieszkanie na swój wymarzony kolor, który nijak ma się do tego, co zastaliśmy? To pytania, które często pojawiają się w głowach zarówno właścicieli, jak i najemców, a odpowiedź nie zawsze jest oczywista.

W rzeczywistości podział obowiązków dotyczących malowania mieszkania może być równie skomplikowany, jak znalezienie idealnej barwy, która pasowałaby do każdego wnętrza. Chociaż zasady wydają się proste, diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach, a konkretne zapisy w umowie najmu potrafią odmienić nasze postrzeganie problemu.

Zrozumienie, kto właściwie płaci za malowanie mieszkania, to jak rozszyfrowanie starożytnego manuskryptu. Oto kilka kluczowych kwestii:

• Czy obowiązek malowania jest z góry narzucony przez wynajmującego, a może zależy od faktycznego stanu mieszkania?
• Jakie konkretne działania najemcy mogą na niego przenieść finansową odpowiedzialność za odświeżenie ścian?
• Czy standardowe zużycie materiału, czyli naturalne starzenie się farby, to coś, czym powinien martwić się właściciel, czy może najemca jako „użytkownik”?

Odpowiedź na te pytania leży w szczegółach, które rozwiniemy poniżej.

Dane te pokazują, że odpowiedzialność za malowanie mieszkania jest dynamiczna i często zależy od kontekstu. Z jednej strony, jeśli najemca chce przemalować ściany na swój ulubiony kolor, bo obecny mu nie odpowiada, to logiczne jest, że on poniesie koszty takiego „odmłodzenia”. Z drugiej strony, jeśli malowanie jest wynikiem naturalnego zużycia pomieszczeń, gdzie kolory po prostu zbladły lub pojawiły się delikatne rysy od normalnego użytkowania, kwestia staje się bardziej złożona. Pamiętajmy, że umowa najmu to nie tylko papier, ale też wzajemne zobowiązania i oczekiwania, które najlepiej ustalić na samym początku.

Obowiązek malowania zlecany przez wynajmującego

Wynajmujący, jako właściciel nieruchomości, zazwyczaj ma obowiązek zapewnić, aby mieszkanie było w stanie nadającym się do zamieszkania. To oznacza, że przed pierwszą umową najmu powinien zadbać o estetyczny i funkcjonalny wygląd lokalu, w tym również o świeże ściany. Dlatego też często, w ramach przygotowania do wynajmu, to właśnie wynajmujący pokrywa koszty pierwszego malowania, zapewniając najemcy czyste i przyjemne otoczenie. To swoisty „witam, tu jest miło” dla nowego lokatora.

Jednakże, nie każde malowanie „zlecone” przez wynajmującego automatycznie oznacza jego pełną odpowiedzialność finansową. Jeśli umowa najmu zawiera wyraźne zapisy dotyczące częstotliwości i standardu malowania, może się okazać, że najemca również musi się do tego dołożyć. Kluczowe jest to, czy malowanie jest wynikiem naturalnego zużycia, czy też wynika z konkretnych ustaleń między stronami, które wykraczają poza podstawowe obowiązki utrzymania mieszkania.

Czasem wynajmujący może chcieć odświeżyć mieszkanie pomiędzy najemcami, nawet jeśli poprzednie malowanie było wykonane stosunkowo niedawno. W takiej sytuacji, jeśli nie ma konkretnych potrzeb związanych ze zniszczeniami pozostawionymi przez poprzedniego lokatora, to właśnie właściciel pokrywa wszystkie koszty. To jego decyzja o podniesieniu standardu lub po prostu przygotowaniu nieruchomości do przyjęcia kolejnego klienta.

Warto pamiętać, że przepisy prawa jasno określają pewne podstawowe obowiązki. Wynajmujący nie może obarczać najemcy kosztami malowania, które wynikają z wad nieruchomości, takich jak na przykład zacieki czy grzyb, które pojawiły się niezależnie od sposobu użytkowania lokalu przez lokatora. W takich przypadkach odpowiedzialność zawsze spoczywa po stronie właściciela, bo to on musi zapewnić warunki do bezpiecznego zamieszkiwania.

Najemca odpowiada za malowanie podczas użytkowania

Podczas normalnego użytkowania mieszkania wiele rzeczy ulega naturalnemu zużyciu, a ściany nie są tu wyjątkiem. Delikatne rysy, lekkie zabrudzenia, czy wyblakłe kolory – to często nieuniknione skutki codziennego życia. W takich sytuacjach, jeśli umowa najmu nie stanowi inaczej, zazwyczaj spoczywa na najemcy obowiązek utrzymania mieszkania w należytym stanie. Oznacza to, że jeśli ściany wymagają odświeżenia z powodu zwykłego eksploatowania lokalu, najemca powinien liczyć się z tym, że poniesie koszty malowania.

Kluczem jest tutaj rozgraniczenie „normalnego zużycia” od „zniszczeń”. Drobne rysy od mebli, które pojawiają się przy ich przestawianiu, czy lekko przybrudzone ściany w miejscach częstego dotyku, niekoniecznie kwalifikują się jako „zniszczenie” wymagające natychmiastowej interwencji za pełną kwotę. Jednakże, jeśli najemca dopuści do powstania poważnych zabrudzeń, plam, czy dziur po kołkach, które wykraczają poza zwykłe ślady użytkowania, to wtedy odpowiedzialność finansowa za przywrócenie ściany do pierwotnego stanu spoczywa na nim.

Umowa najmu często precyzuje, jak często powinno być malowane mieszkanie. Jeśli na przykład wynajmujący oczekuje malowania co dwa lata, a najemca mieszka w lokalu przez ten okres, to właśnie on jest odpowiedzialny za jego wykonanie, chyba że umowa stanowi inaczej lub stan ścian usprawiedliwia brak potrzeby malowania. To kwestia utrzymania wartości nieruchomości przez cały okres jej użytkowania przez lokatora.

Ważne jest, aby pamiętać, że najemca nie jest zobowiązany do malowania mieszkania na każdy wymysł właściciela. Jeśli właściciel chce radykalnie zmienić kolor ścian ze względów estetycznych, a stan mieszkania nie wymaga malowania, to koszt ten może być uznany za inwestycję właściciela, chyba że najemca sam zgłosi chęć takiej zmiany i zgodzi się pokryć koszty.

Koszty malowania po wyprowadzce najemcy

Moment wyprowadzki bywa często źródłem nieporozumień między wynajmującym a najemcą, a malowanie ścian to jeden z najczęstszych „punktów zapalnych”. Kto więc powinien sięgnąć do portfela po zakończeniu umowy? Zasadniczo odpowiedzialność spoczywa na najemcy, jeśli stan ścian po jego użytkowaniu jest zauważalnie gorszy niż w momencie odbioru mieszkania, z uwzględnieniem normalnego zużycia wynikającego z upływu czasu.

Kluczowe jest sporządzenie szczegółowego protokołu zdawczo-odbiorczego na początku i na końcu najmu. Dokument ten powinien zawierać opis stanu ścian, ewentualne uszkodzenia czy nietypowe zabrudzenia. Porównanie stanu wyjściowego z końcowym pozwala obiektywnie ocenić, czy malowanie jest konieczne z winy najemcy, czy jest to jedynie naturalna eksploatacja. Bez takiego dokumentu niezwykle trudno jest udowodnić, kto ponosi odpowiedzialność.

Jeśli protokół wykaże, że ściany wymagają malowania z powodu zabrudzeń, plam, dziur po kołkach większych niż standardowe, czy nawet smug po papierosach, to najemca powinien pokryć koszty przywrócenia pierwotnego stanu. Nie chodzi tu o natychmiastowe malowanie na nowo, ale o naprawę ewentualnych uszkodzeń i doczyszczenie powierzchni, jeśli to możliwe. Dopiero gdy te czynności nie przyniosą zamierzonego efektu, można mówić o pełnym malowaniu.

Warto zauważyć, że nawet jeśli wyprowadzka następuje po kilku latach, pewien stopień zużycia ścian jest nieunikniony. Prawo nie przewiduje pełnego obciążenia najemcy kosztami malowania, jeśli ślady użytkowania są jedynie efektem naturalnego starzenia się farby czy kosmetycznych otarć. Ostatecznie, wszystko zależy od konkretnych zapisów w umowie i starannego udokumentowania stanu mieszkania.

Malowanie ścian zniszczonych przez najemcę

Kiedy najemca swoimi działaniami doprowadzi do stanu, w którym ściany wymagają interwencji wykraczającej poza zwykłe odświeżenie, wtedy jego odpowiedzialność staje się niepodważalna. Mowa tu o sytuacjach takich jak: pozostawienie śladów po meblach na skutek ich niedbałego przesuwania, wyłamanie klamek ścian, namalowane przez dzieci wzory, czy nawet ślady po zwierzętach domowych, jeśli ich obecność nie była uzgodniona lub były one niewłaściwie nadzorowane. W takich przypadkach naturalne zużycie schodzi na dalszy plan, a na pierwszy wychodzi konieczność naprawy.

Udokumentowanie takich zniszczeń jest kluczowe dla wynajmującego. Zdjęcia, filmy, a przede wszystkim odpowiednie zapisy w protokole zdawczo-odbiorczym, stanowią dowód, który może być podstawą do obciążenia najemcy kosztami przywrócenia murów do pierwotnego stanu. Bez tych dowodów, próba odzyskania pieniędzy lub zatrzymania kaucji za malowanie może zakończyć się fiaskiem, bo ciężar dowodu spoczywa na tym, kto dochodzi swoich roszczeń.

Jeśli najemca nie wywiąże się z obowiązku naprawienia szkód we własnym zakresie, wynajmujący ma prawo do obciążenia go kosztami profesjonalnego wykonania tych prac, oczywiście w rozsądnej wysokości i udokumentowanej fakturą. Ta kwota może zostać potrącona z kaucji, o ile umowa najmu na to zezwala i są ku temu podstawy prawne. Kluczowe jest to, by nie były to opłaty za „zmianę koloru” czy „nowy standard”, a jedynie za przywrócenie stanu sprzed zniszczenia.

Ważne jest, aby nie mylić takich sytuacji z drobnymi uszkodzeniami, które są nieuniknione w każdym mieszkaniu, nawet tym zajmowanym przez najbardziej wzorowego lokatora. Chodzi o konkretne, widoczne defekty, które znacząco obniżają estetykę i wartość pomieszczeń, a których powstanie można jednoznacznie przypisać działaniom najemcy lub osób przez niego wprowadzonych.

Standardowe odświeżenie mieszkania a malowanie

Kiedy mówimy o „standardowym odświeżeniu” mieszkania, często mamy na myśli coś więcej niż tylko drobne poprawki. To proces, który ma na celu przywrócenie świeżości i estetyki wnętrza, często po dłuższym okresie użytkowania. W takim scenariuszu, pytanie o to, kto ponosi koszty, staje się kluczowe. Spójrzmy na to z perspektywy rozsądku: jeśli mieszkanie jest zamieszkiwane przez kilka lat, naturalne jest, że kolory mogą nieco wyblaknąć, a na ścianach mogą pojawić się niewielkie otarcia. W takim przypadku, jeśli umowa najmu tego nie reguluje inaczej, koszty takiego malowania często obciążają najemcę.

Jest jednak subtelna różnica między odświeżeniem a remontem z prawdziwego zdarzenia. Jeśli ściany noszą ślady normalnego zużycia, jak delikatne zarysowania czy niewielkie zabrudzenia, których nie da się usunąć zwykłym przetarciem, to często uznaje się je za element amortyzacji lokalu. W takim wypadku, w zależności od zapisów w umowie, można próbować negocjować podział kosztów lub uznać, że jest to obowiązek właściciela, który w ten sposób utrzymuje wartość swojej nieruchomości.

Przyjmuje się, że najemca jest odpowiedzialny za utrzymanie mieszkania w stanie niepogorszonym względem stanu, w jakim je otrzymał, z wyłączeniem normalnego zużycia. To „。” to słowo klucz do całej sprawy. Jeśli ślady na ścianach są efektem tego „normalnego zużycia”, to najemca może być zwolniony z kosztów malowania, pod warunkiem, że nie spowodował większych zniszczeń. To delikatna równowaga, która często wymaga dobrej woli obu stron i jasnej komunikacji.

Warto pamiętać, że jeśli wynajmujący decyduje się na malowanie mieszkania z własnej inicjatywy, na przykład w celu podniesienia standardu lub przygotowania go dla kolejnego najemcy, to koszty te ponosi oczywiście właściciel. Obowiązek najemcy pojawia się wtedy, gdy to jego działania (lub zaniechania) doprowadziły do stanu wymagającego malowania.

Malowanie przy zniszczeniach lokatora

Kiedy życie za ścianami mieszkania staje się zbyt burzliwe, a ściany zaczynają nosić ślady przesadnego entuzjazmu lokatora, wtedy rozmowa o koszcie malowania nabiera nowego znaczenia. Mowa tu oczywiście o sytuacjach, gdy uszkodzenia są ewidentne i wynikają z niedbałości lub celowego działania najemcy. Przykłady? Dziury po kołkach, których nie można łatwo zamaskować, liczne rysy, przebarwienia po niezabezpieczonych meblach, czy plamy, które nie dają się usunąć. W takich okolicznościach, wynajmujący ma pełne prawo oczekiwać, że najemca pokryje koszty przywrócenia ścian do stanu sprzed tychże zniszczeń.

Kluczowe jest tutaj właściwe udokumentowanie tych szkód. Protokół zdawczo-odbiorczy, zdjęcia, filmy wykonane na bieżąco – wszystko to stanowi solidną podstawę do roszczeń. Przeciętny lokator nie musi być ekspertem od wyceny remontów, ale powinien być świadomy, że jeśli swoimi działaniami naraził ściany na dewastację, to będzie musiał pokryć koszty ich renowacji. To zresztą elementarne zasady współżycia społecznego, które znajdują odzwierciedlenie w polskim prawie.

Często pojawia się pytanie, czy najemca powinien malować na własną rękę, czy zlecić to specjaliście. Tutaj ponownie wszystko zależy od umowy i jej postanowień. Jeśli umowa przewiduje, że najemca samodzielnie odpowiada za wszelkie naprawy i prace, to może próbować to zrobić sam. Jednakże, dla uniknięcia dalszych problemów i sporów, często rozsądniejsze jest zlecenie takich prac profesjonalnej firmie, a następnie obciążenie najemcy stosownym rachunkiem, oczywiście po wcześniejszym uzgodnieniu lub w granicach ustaleń z umowy.

Należy pamiętać, że nawet przy zniszczeniach, wynajmujący nie może żądać malowania na nowy kolor, jeśli pierwotny stan ściany można było przywrócić bez takiej ingerencji. Chodzi o rekompensatę za szkody, a nie o prezent dla wynajmującego w postaci odświeżonego wnętrza na nowy gust. To ważna subtelność, która może zapobiec potencjalnym sporom prawnym.

Różnice w umowach najmu a malowanie

Nie ma dwóch takich samych umów najmu, co oznacza, że każdy kluczowy punkt, w tym ten dotyczący malowania, może być inaczej sformułowany. To właśnie te z pozoru niewielkie różnice w zapisach mogą zadecydować o tym, kto ostatecznie zapłaci za odświeżenie ścian. Niektóre umowy po prostu stwierdzają, że najemca zobowiązuje się do „utrzymania lokalu w dobrym stanie”, co w praktyce może oznaczać, że odświeżenie ścian co kilka lat leży po jego stronie. Inne umowy idą o krok dalej, precyzując, że najemca odpowiada za malowanie, jeśli ślady zużycia są wynikiem jego działań lub zaniedbania.

Istnieją też bardziej liberalne umowy, które wprowadzają zapisy o tzw. „normalnym zużyciu”, co w praktyce oznacza, że jeśli ściany noszą ślady naturalnego starzenia, a nie celowego uszkodzenia, to wynajmujący może ponosić koszty malowania lub pary stron powinny się nimi podzielić. Im bardziej szczegółowa i jasno sprecyzowana umowa, tym mniejsze pole do interpretacji i, co za tym idzie, do przyszłych sporów. To trochę jak zakup ubezpieczenia – dobrze mieć jasne zasady na wypadek „nieprzewidzianych zdarzeń”.

Warto również zwrócić uwagę na kwestię okresu najmu. Jeśli umowa jest krótka, np. na rok, to odświeżenie ścian może być postrzegane jako obowiązek wynajmującego, który przecież wynajął lokal odnowiony. Natomiast przy dłuższych umowach, np. kilkuletnich, naturalne jest, że najemca w pewnym stopniu przyczynia się do zużycia ścian, a tym samym jego koszty malowania mieszkania mogą być większe.

Najważniejsze, aby przed podpisaniem umowy najmu dokładnie ją przeczytać i zrozumieć. Nie bój się pytać o niejasności, zwłaszcza dotyczące obowiązków związanych z remontami i konserwacją nieruchomości. Jasno określone zasady to najlepszy sposób na uniknięcie przyszłych nieporozumień i zachowanie dobrych relacji między wynajmującym a najemcą.

Kiedy wynajmujący pokrywa koszt malowania?

Wynajmujący, jako właściciel nieruchomości, często ponosi koszty malowania w kilku kluczowych sytuacjach. Przede wszystkim, przed pierwszym wynajmem lokalu, jego obowiązkiem jest doprowadzenie go do stanu nadającego się do zamieszkania. Oznacza to, że jeśli mieszkanie wymaga malowania, bo jest zaniedbane lub po prostu stare, to właśnie wynajmujący powinien pokryć te koszty. To taka inwestycja w „pierwsze wrażenie”, które ma zachęcić potencjalnego najemcę.

Kolejnym ważnym momentem jest sytuacja, gdy malowanie jest konieczne z powodu wad technicznych budynku lub lokalu, które nie wynikają z działania najemcy. Przykładem mogą być zacieki po przeciekającym dachu, wilgoć powodująca powstawanie grzyba na ścianach, czy uszkodzenia strukturalne powodujące pękanie tynku. We wszystkich tych przypadkach odpowiedzialność za naprawę i odmalowanie ścian leży po stronie wynajmującego, ponieważ nie są to skutki normalnej amortyzacji czy niewłaściwego użytkowania przez lokatora.

Wynajmujący może również zdecydować się na malowanie mieszkania z własnej inicjatywy, np. w celu podniesienia standardu nieruchomości przed przedłużeniem umowy z obecnym najemcą, lub po prostu dlatego, że chce odświeżyć wnętrze. W takim scenariuszu, gdy nie ma ku temu konkretnych wskazań wynikających z zaniedbań najemcy, koszty malowania oczywiście leżą po stronie właściciela. To jego decyzja inwestycyjna.

Niemniej jednak, wynajmujący może żądać od najemcy pokrycia kosztów malowania, jeśli stan ścian jest wynikiem używania przez lokatora na tyle intensywnego, że wykracza poza normalne zużycie. Dotyczy to chociażby śladów po paleniu papierosów wewnątrz lokalu, które pozostawiają trudne do usunięcia przebarwienia, czy bardzo intensywnych zabrudzeń, z którymi nie poradzi sobie standardowe czyszczenie.

Kiedy najemca pokrywa koszt malowania?

Najemca zazwyczaj jest obciążany kosztami malowania, gdy stan ścian uległ pogorszeniu znacząco w stosunku do stanu z momentu odbioru mieszkania, a przyczyną tego stanu nie jest amortyzacja związana z upływem czasu. Oznacza to, że jeśli wskutek działań lub zaniechań najemcy pojawiły się na ścianach plamy (np. po rozlanych napojach, jedzeniu, kreatywności dzieci), dziury po kołkach większe niż potrzebne do zawieszenia standardowych obrazków, czy rysy powstałe w wyniku niedbałego przestawiania mebli, to właśnie najemca powinien pokryć koszty ich naprawy i ewentualnego malowania.

Warto podkreślić, że często w umowach najmu znajduje się zapis zobowiązujący najemcę do utrzymania lokalu w stanie niepogorszonym. Jeśli najemca doprowadzi do stanu, w którym ściany są po prostu brudne lub zniszczone w stopniu wykraczającym poza normalne ślady użytkowania, wówczas ponosi odpowiedzialność finansową za ich odnowienie. To zasada wzajemności – lokator korzysta z mieszkania, ale też dba o jego stan.

Jeśli najemca chce przeprowadzić malowanie na własny, życzenie – na przykład zmienić kolor ścian na bardziej odpowiadający jego gustowi – a wynajmujący wyraził na to zgodę, to cały koszt takiego zabiegu powinien pokryć najemca. W sytuacji, gdyby wynajmujący nie wyraził zgody, a najemca i tak dokonał zmiany koloru, wówczas po zakończeniu najmu może być zobowiązany do przywrócenia pierwotnego stanu ścian na własny koszt.

Bardzo istotne jest, aby wszelkie ustalenia dotyczące malowania były jasno sprecyzowane w umowie najmu. Im dokładniej określi się obowiązki stron w tym zakresie, tym mniejsze ryzyko sporów po zakończeniu najmu. Przykładowo, umowa może wskazywać, czy np. drobne dziury po kołkach są „normalnym zużyciem” czy zaniedbaniem, a także określać, jak często najemca powinien odświeżać ściany.

Unikanie sporów o malowanie mieszkania

Najlepszym lekarstwem na rozmaite spory, w tym te dotyczące malowania mieszkań, jest zawsze profilaktyka. Jasno sprecyzowana umowa najmu, która z detalami opisuje obowiązki obu stron w zakresie konserwacji i odświeżania lokalu, to podstawa. Nie chodzi o to, by stworzyć obszerny traktat prawny, ale o to, by najważniejsze kwestie były ujęte w sposób zrozumiały i niepozostawiający pola do nadinterpretacji. Warto zatem zawrzeć w niej zapisy dotyczące częstotliwości malowania, kto jest za nie odpowiedzialny w przypadku normalnego zużycia, a kto w przypadku szkód.

Kluczowe znaczenie ma również protokół zdawczo-odbiorczy. Sporządzony skrupulatnie na początku i na końcu najmu, ze szczegółowym opisem stanu ścian, mebli, sprzętów – stanowi obiektywny dowód. Zdjęcia i filmy dokumentujące stan mieszkania w dniu przekazania i odbioru mogą okazać się nieocenione w przypadku ewentualnych nieporozumień. Im dokładniejsza dokumentacja, tym łatwiej udowodnić, że np. ściany były w dobrym stanie podczas rozpoczęcia najmu, a ewentualne zniszczenia powstały później.

Otwarta i szczera komunikacja między wynajmującym a najemcą to kolejny fundament. Jeśli najemca zauważy problem, który może doprowadzić do konieczności malowania, powinien jak najszybciej poinformować o tym właściciela. Podobnie, jeśli właściciel zauważy coś niepokojącego, powinien delikatnie podjąć rozmowę. Wspólne poszukiwanie rozwiązań jest często bardziej efektywne niż wzajemne oskarżenia.

Warto również pamiętać, że w każdej sytuacji, gdy nie jest oczywiste, kto ponosi odpowiedzialność, a konflikt narasta, można rozważyć skorzystanie z pomocy neutralnego mediatora. Profesjonalna pomoc w rozwiązaniu sporów może zaoszczędzić czas, nerwy i pieniądze obu stron, a także pomóc zachować dobre relacje na przyszłość.

Q&A: Kto płaci za malowanie mieszkania?

• Kto jest odpowiedzialny za malowanie wynajmowanego mieszkania zgodnie z prawem?

  Zazwyczaj właściciel mieszkania jest zobowiązany do przeprowadzenia remontów, w tym malowania, jeśli jest ono niezbędne do utrzymania lokalu w stanie przydatności do zamieszkania. Jednak szczegółowe zasady mogą być określone w umowie najmu, która jasno definiuje zakres obowiązków obu stron.

• Czy drobne odświeżenie mieszkania, takie jak malowanie, zawsze obciąża wynajmującego?

  Nie zawsze. Chociaż wynajmujący odpowiada za utrzymanie mieszkania w dobrym stanie, umowa najmu może przewidywać, że pewne drobne naprawy lub odświeżenie, jak np. malowanie wynikające z naturalnego zużycia podczas normalnego użytkowania przez lokatora, mogą leżeć po stronie najemcy. Kluczowe jest precyzyjne określenie tego w umowie.

• Jakie są typowe zapisy w umowie najmu dotyczące malowania mieszkania?

  Umowy najmu mogą zawierać zapisy określające, że wynajmujący odpowiada za malowanie co kilka lat lub w przypadku znaczącego zużycia ścian. Z drugiej strony, umowa może zobowiązywać najemcę do utrzymania mieszkania w dobrym stanie i ewentualnie do drobnych prac odświeżających, o ile nie są one spowodowane wadami lokalu.

• Co zrobić, aby uniknąć nieporozumień w kwestii malowania mieszkania?

  Aby uniknąć konfliktów, kluczowe jest dokładne, pisemne określenie obowiązków wynajmującego i najemcy w umowie najmu. Warto również zrobić szczegółową dokumentację stanu mieszkania przed jego wynajęciem, w tym stanu ścian, co pomoże w rozstrzygnięciu ewentualnych sporów dotyczących odpowiedzialności za malowanie.