Czy wkrętarką można wiercić w ścianie? Pełne wyjaśnienie 2025

Oto odwieczne pytanie, które zadaje sobie niemal każdy domowy majsterkowicz stojący w obliczu prostego zadania – zawieszenia obrazu czy półki. Czy narzędzie, które służy nam do wkręcania dziesiątek, a nawet setek śrub, sprosta wyzwaniu napotkania muru? Krótka odpowiedź na pytanie Czy wkrętarka można wiercić w ścianie brzmi: To zależy. Zapraszam do świata elektronarzędzi, gdzie niuanse decydują o sukcesie lub frustracji.

Patrząc na kwestię z perspektywy czysto technicznej oraz użytkowej, zebraliśmy dane dotyczące typowej przydatności wkrętarek w konfrontacji z różnymi typami przegród budowlanych. Poniższa tabela przedstawia subiektywną ocenę skuteczności i nakładu pracy przy próbie wykonania otworu w danym materiale, zakładając użycie standardowych wiertł do drewna/metalu dla wkrętarki bez udaru, oraz odpowiednich wiert do muru dla narzędzi z udarem:

Jak wyraźnie widać z powyższej analizy, która syntetyzuje powszechne doświadczenia i parametry narzędzi, możliwości wkrętarki w kwestii wiercenia w ścianie są mocno ograniczone. Jest to narzędzie wybitnie przydatne przy wkręcaniu, ale jego fundamentalna konstrukcja, brak funkcji udaru w większości modeli oraz mniejsza moc silnika sprawiają, że napotykając twardszy opór muru, staje się po prostu niewystarczająca. Nawet w materiałach ocenionych jako "Średnia" dla wkrętarki, postęp będzie znacząco wolniejszy, a wysiłek znacznie większy w porównaniu do narzędzia dedykowanego do wiercenia w murze.

Jaki Rodzaj Ściany Pozwala na Wiercenie Wkrętarką?

Zatem, rozważając czy wkrętarka można wiercić w ścianie, kluczowe okazuje się zdefiniowanie, z jakim rodzajem ściany mamy do czynienia. Każdy materiał budowlany ma inne właściwości, a co za tym idzie, stawia różny opór wiertłu. Zrozumienie tej zależności jest fundamentalne, aby dobrać odpowiednie narzędzie i uniknąć uszkodzenia sprzętu lub ściany.

Najbardziej przyjazne dla wkrętarki są ściany wykonane z płyty kartonowo-gipsowej, znanej również jako regips lub gipskarton. Jest to materiał stosunkowo miękki i jednorodny, co pozwala na łatwe i szybkie przewiercenie go nawet przy niewielkiej mocy wkrętarki. Typowe wiertła do drewna czy metalu o średnicy 3-6 mm poradzą sobie bez trudu.

Również ściany działowe z drewna lub obłożone cieńszą płytą wiórową czy MDF nie stanowią większego wyzwania. Struktura tych materiałów jest na tyle miękka i spoista, że standardowe wiertło tnące bez problemu tworzy otwór. Praca przebiega płynnie, bez nadmiernego nagrzewania się narzędzia.

Schody zaczynają się w przypadku tynków nałożonych na solidniejsze podłoże, np. cegłę czy pustak. Nawet jeśli tynk jest dość miękki, pod nim czai się twardy materiał nośny. Wkrętarka może co najwyżej "podrapać" powierzchnię tynku, a jej wiertło natknie się na mur, skutecznie zatrzymując postęp.

Przykładowo, standardowa wkrętarka akumulatorowa 18V z momentem obrotowym 40 Nm poradzi sobie bez problemu z wykonaniem otworu pod kołek 6x30 mm w podwójnej płycie KG o grubości 2x12,5 mm w ciągu kilku sekund. W tym przypadku prędkość obrotowa ustawiona na wyższy bieg (np. 1200-1500 obr/min) będzie optymalna, aby uzyskać czyste cięcie krawędzi otworu, unikając poszarpania płyty.

Jednak próba wykonania tego samego otworu pod kołek 6x30 mm w ścianie z cegły pełnej (tzw. "dziewiątki") z nałożonym tynkiem cementowo-wapiennym (ok. 2 cm grubości) przy użyciu tej samej wkrętarki i nawet specjalnego wiertła do muru, będzie skazana na porażkę. Maksymalny moment obrotowy wkrętarki okaże się niewystarczający, aby sforsować strukturę cegły i spoiwa. Taka próba skończy się albo zatrzymaniem wiertła po dotarciu do twardego materiału, albo w najlepszym razie – żmudnym, niezwykle wolnym i nieefektywnym "ścieraniem" materiału, prowadzącym do przegrzania silnika wkrętarki i szybkiego zużycia akumulatora.

Istnieją pewne wyjątki, np. ściany z betonu komórkowego (np. Ytong, Suporex). Mimo że jest to materiał murowy, jego struktura jest porowata i stosunkowo miękka. Dobra wkrętarka, zwłaszcza modele z nieco wyższym momentem obrotowym (np. powyżej 50-60 Nm) i ustawioną na wyższe obroty, może poradzić sobie z wierceniem niewielkich otworów (do 8-10 mm średnicy) przy użyciu wiertła do betonu komórkowego lub nawet do drewna. Wymaga to jednak pewnej wprawy i cierpliwości, a także ryzyka uszkodzenia krawędzi otworu w kruchej strukturze materiału. Wiercenie głębszych otworów w betonie komórkowym wkrętarką bez udaru wciąż może być wyzwaniem.

Nawet jeśli teoretycznie jest możliwe przewiercenie wkrętarką w twardszym materiale, efektywność jest mizerna. Weźmy na warsztat popularne kołki uniwersalne fischer UX o średnicy 6 mm, wymagające otworu 6 mm. W płycie KG taki otwór wykonujemy w 2-3 sekundy. W cegle pełnej tą samą wkrętarką? Można próbować przez 20-30 sekund i postęp będzie minimalny, ledwo przekraczający grubość tynku. To jak "wsiąść na konia i spróbować objechać nim świat dookoła, zamiast wsiąść na statek" - można, ale po co się tak męczyć, skoro są narzędzia stworzone do tego zadania?

Podsumowując tę część, wkrętarką możesz wiercić w ścianach, które nie stawiają dużego oporu. Mówimy tu przede wszystkim o ścianach wykonanych z płyt gipsowo-kartonowych, drewna czy materiałów drewnopochodnych. Próby użycia wkrętarki do wiercenia w twardych ścianach z cegły czy betonu to droga donikąd.

Zakładając standardowe wiertła do muru z widiowym ostrzem o średnicy 6 mm (koszt około 5-15 zł za sztukę), próba wiercenia wkrętarką w betonie skończy się szybkim stępieniem ostrza lub przegrzaniem samego wiertła bez znaczącego postępu. Pamiętaj, że narzędzia mają swoje specjalizacje, a zmuszanie ich do pracy wbrew przeznaczeniu to prosta droga do frustracji i niepotrzebnych wydatków na nowe wiertła czy, co gorsza, naprawę narzędzia.

W ścianach z pustaków ceramicznych, które mają puste przestrzenie, wiercenie wkrętarką może napotkać opór, gdy wiertło trafi na komorę lub cienką ściankę. Otwór może być poszarpany, a proces nierówny. W takich przypadkach, nawet jeśli wiertło przejdzie przez zewnętrzną warstwę materiału, utrzymanie prostej osi otworu i estetyki jest trudniejsze niż przy użyciu narzędzia z udarem, które skuteczniej kruszy materiał na swojej drodze.

Warto także wziąć pod uwagę wiek budynku i technologię budowy. Stare kamienice z litymi murami z cegły palonej, często wzmocnionymi zaprawą wapienną z domieszką gruzu, postawią wkrętarce zaporę nie do pokonania. Nowe budownictwo, wykorzystujące pustaki ceramiczne, silikaty czy beton komórkowy, będzie stawiało różny opór, ale zasadniczo, im bardziej twardy i gęsty materiał, tym mniejsze szanse powodzenia z wkrętarką bez udaru. Zatem, przed przystąpieniem do pracy, zdiagnozuj rodzaj ściany – opukiwanie, próba zadrapania czy nawet spojrzenie na dokumentację budynku to proste kroki, które pozwolą zaoszczędzić czas i nerwy.

Podsumowując ten wątek, odpowiedź na pytanie "Jaki Rodzaj Ściany Pozwala na Wiercenie Wkrętarką?" jest jasna: ściany miękkie i średnio-miękkie, takie jak płyta KG, drewno, materiały drewnopochodne oraz w ograniczonym stopniu beton komórkowy. Wszelkie inne materiały, w tym cegła pełna, pustak ceramiczny, silikat czy beton lany, wymagają narzędzi o większych możliwościach, które opiszę w kolejnych częściach artykułu. Pamiętaj, że nawet w odpowiednich materiałach, używając wkrętarki do wiercenia, prędkość obrotowa powinna być zazwyczaj wyższa niż przy wkręcaniu śrub, ale zawsze w zakresie, na jaki pozwala narzędzie i typ wiertła.

Wkrętarka a Wiertarka – Kluczowe Różnice dla Zadania Wiercenia

Chociaż na pierwszy rzut oka wkrętarka i wiertarka mogą wyglądać podobnie – obie mają uchwyt wiertarski, silnik elektryczny i służą do obracania czegoś – ich konstrukcja i przeznaczenie są fundamentalnie różne. To właśnie te różnice determinują, które narzędzie jest odpowiednie do danego zadania, w szczególności do wiercenia w ścianie.

Wkrętarka, jak sama nazwa wskazuje, została zaprojektowana głównie do wkręcania i wykręcania śrub oraz wkrętów. Jej kluczową cechą, której brakuje większości wiertarek, jest sprzęgło momentu obrotowego (czasami potocznie nazywane "sprzęgłem wkrętarki" lub "pierścieniem regulacji momentu"). Pozwala ono na ustawienie maksymalnej siły, z jaką narzędzie dokręci wkręt, chroniąc w ten sposób materiał i sam wkręt przed uszkodzeniem ("przekręceniem"). Sprzęgło to aktywuje się, gdy opór przekroczy ustawioną wartość, powodując charakterystyczne "klikanie" i przerywając obrót. Dla zadania wiercenia, ta funkcja jest zazwyczaj wyłączana lub ustawiana na najwyższą wartość (tryb wiercenia, symbol wierła), gdzie narzędzie pracuje z pełną siłą silnika aż do momentu zablokowania wiertła. W większości modeli wkrętarek maksymalny moment obrotowy wynosi od 20 do 60 Nm dla modeli 18V, chociaż bardziej profesjonalne jednostki mogą osiągać nawet ponad 100 Nm. Wkrętarki często oferują dwie prędkości obrotowe: niską (kilkaset obrotów na minutę, optymalną do wkręcania z dużą siłą) i wysoką (ponad 1000, a nawet do 2000 obrotów na minutę, użyteczną do szybszego wkręcania lub wiercenia w miękkich materiałach).

Wiertarka, z drugiej strony, to narzędzie stworzone z myślą o tworzeniu otworów. Jej konstrukcja koncentruje się na generowaniu odpowiednio wysokich obrotów i mocy silnika, które pozwalają na efektywne cięcie lub kruszenie materiału przez wiertło. Wiertarki przewodowe mają zazwyczaj wyższe moce nominalne (np. 500W, 800W, a nawet powyżej 1000W) niż wkrętarki akumulatorowe (których moc podaje się w woltach i amperogodzinach, a moment obrotowy jest kluczowym parametrem, ale ogólna moc silnika jest niższa niż wiertarki sieciowej o porównywalnych parametrach wiercenia w murze). Prędkość obrotowa wiertarek jest zazwyczaj wyższa i może sięgać od 2000 do 3500 obr/min w przypadku wiertarek bez udaru, a wiertarki z udarem oferują często regulację prędkości w szerokim zakresie, umożliwiając zarówno precyzyjne starty, jak i szybkie wiercenie. Wiertarka nie posiada sprzęgła momentu obrotowego w sensie stosowanym we wkrętarkach; siła obrotowa jest przenoszona na wiertło bezpośrednio, aż do momentu przeciążenia silnika lub zablokowania wiertła.

Kluczową różnicą, która przesądza o możliwości wiercenia w twardych ścianach (beton, cegła), jest funkcja udaru. Wiertarki udarowe i młotowiertarki (często nazywane też wiertarkami udarowo-obrotowymi) oprócz ruchu obrotowego wiertła generują także ruch postępowo-zwrotny – uderzenia. Uderzenia te kruszą twardy materiał na dnie otworu, a ruch obrotowy pozwala wiertłu usunąć pokruszony gruz. Standardowa wkrętarka nie posiada tej funkcji. Nawet wkrętarki z funkcją udaru (tzw. wkrętarki udarowe, ale zazwyczaj chodzi o impact driver, a nie udar jak w wiertarce murarskiej) wykorzystują inny mechanizm udarowy, służący do "poprawienia" wkrętu lub odkręcenia zapieczonej śruby poprzez krótkie, mocne szarpnięcia obrotowe, a nie do kruszenia materiału podczas wiercenia. Pomylenie tych dwóch typów udaru jest powszechne, a konsekwencje opłakane, gdy ktoś próbuje wiercić w betonie "wkrętarką udarową" myląc ją z wiertarką z udarem.

Spójrzmy na konkretne parametry, które ilustrują te różnice. Przykładowa popularna wkrętarka akumulatorowa 18V: prędkość obrotowa 0-400 / 0-1500 obr/min, moment obrotowy max 50 Nm. To wystarczy, aby wkręcić śrubę ciesielską 8x100 mm w drewno lub wywiercić otwór 20 mm w drewnie czy 10 mm w stali. Przykładowa wiertarka sieciowa bez udaru: moc 750W, prędkość obrotowa 0-3000 obr/min. To pozwala na wiercenie otworów do 30 mm w drewnie i do 13 mm w stali – z większą precyzją i stabilnością niż wkrętarka w tych materiałach.

Porównajmy to z wiertarką udarową: moc 800W, prędkość obrotowa 0-3000 obr/min, udar do 48000 uderzeń/minutę. Takie narzędzie bez trudu wywierci otwór 16 mm w betonie lub 20 mm w cegle. Młotowiertarka SDS+, powiedzmy 900W i energia udaru 3 J (Joule): prędkość obrotowa 0-1000 obr/min, udar pneumatyczny o niższej częstotliwości (np. 0-4500 uderzeń/minutę), ale o znacznie większej sile pojedynczego uderzenia. To potwór do kucia w betonie, zdolny wiercić otwory 26 mm w betonie, a nawet wykuwać kanały czy skuwać płytki z odpowiednimi dłutami.

Zużycie energii to kolejny aspekt. Wiercenie w twardym materiale to ogromne obciążenie dla silnika. Akumulatorowa wkrętarka, nawet ta z najwyższej półki, bardzo szybko wyczerpie baterię próbując wiercić w betonie – czas pracy na jednym ładowaniu może skrócić się z godzin w przypadku wkręcania do zaledwie kilku minut frustrujących prób wiercenia w twardych ścianach. Wiertarka sieciowa, podłączona do gniazdka, ma nieograniczoną moc, co pozwala jej pracować wydajnie przez dłuższy czas. Wiertarka udarowa akumulatorowa będzie oczywiście skuteczniejsza niż wkrętarka, ale nadal ogranicza ją pojemność baterii, szczególnie przy intensywnym wierceniu w twardym betonie. Młotowiertarki SDS+ (często akumulatorowe) są konstruowane z myślą o dużym zapotrzebowaniu na energię, ale ich akumulatory są większe i droższe niż wkrętarek.

Różnice w wadze i rozmiarze są również znaczące. Wkrętarki są zazwyczaj lżejsze i bardziej kompaktowe, co ułatwia pracę w ciasnych przestrzeniach i ponad głową. Wiertarki, zwłaszcza udarowe czy młotowiertarki, są cięższe i bardziej nieporęczne, ale ich konstrukcja zapewnia większą trwałość i odporność na obciążenia związane z intensywnym wierceniem w twardych materiałach. Ich masywniejsza obudowa lepiej odprowadza ciepło generowane przez silnik i mechanizm udarowy. Tak więc, podczas gdy wkrętarka 18V może ważyć 1,5 kg, porównywalna wiertarka udarowa może ważyć 2,5-3 kg, a młotowiertarka 3-5 kg, a nawet więcej w przypadku cięższych modeli profesjonalnych. Różnica w wadze przekłada się na komfort pracy, ale także na możliwości narzędzia.

Kwestia precyzji – do precyzyjnego wiercenia w metalu lub drewnie wiertarka bez udaru bywa lepsza niż wkrętarka ustawiona na tryb wiercenia, dzięki lepszej stabilności obrotów i mniejszym wibracjom. Wkrętarka często ma wyczuwalny "luz" na wrzecionie, który jest akceptowalny przy wkręcaniu, ale może utrudniać bardzo precyzyjne wiercenie cienkimi wiertłami. Natomiast przy wierceniu w twardych ścianach, precyzja wiertarki udarowej czy młotowiertarki jest wystarczająca do większości zadań montażowych, mimo wibracji związanych z udarem.

Podsumowując różnice: wkrętarka to sprinter na krótkie dystanse wkręcania i lekkiego wiercenia w miękkich materiałach. Wiertarka to maratończyk na dłuższe sesje wiercenia w drewnie i metalu. Wiertarka udarowa to siłacz zdolny przebić się przez mur, a młotowiertarka to prawdziwy mistrz wagi ciężkiej, radzący sobie z najtwardszym betonem i kamieniem. Każde z tych narzędzi ma swoje miejsce w skrzynce z narzędziami i próba zastąpienia jednego drugim w niewłaściwym zadaniu, np. używania wkrętarki w takich ścianach, które wymagają udaru, jest po prostu nieefektywna i potencjalnie szkodliwa dla narzędzia.

Kiedy Zamiast Wkrętarki Potrzebujesz Innego Narzędzia? (Ściany Twarde)

No dobrze, ustaliliśmy, że czy wkrętarka można wiercić w ścianie zależy od rodzaju ściany. Ale kiedy dokładnie dochodzimy do punktu, w którym nasza zaufana wkrętarka mówi "pass" i potrzebujemy sięgnąć po coś mocniejszego? Ten moment następuje, gdy napotykamy materiały o dużej gęstości i twardości, takie jak beton lany (w tym żelbet), cegła pełna, cegła silikatowa, pustak ceramiczny drążony, bloczki z betonu komórkowego o wyższej gęstości (choć te są bardziej na granicy możliwości niektórych mocniejszych wkrętarek), kamień naturalny (np. granit, marmur) czy nawet niektóre bardzo twarde zaprawy w starym budownictwie. Próba przebicia się przez te materiały standardową wkrętarką to walka z wiatrakami i pewny przepis na frustrację.

Wyobraźmy sobie sytuację: próbujesz zawiesić ciężką szafkę kuchenną na ścianie nośnej w bloku z wielkiej płyty. Ściana wykonana jest z betonu wylewanego, zbrojonego prętami stalowymi. Bierzesz do ręki swoją ulubioną wkrętarkę, zakładasz wiertło do muru i przystępujesz do pracy. Co się dzieje? Wiertło w zasadzie stoi w miejscu, lekko szlifując powierzchnię betonu. Silnik wkrętarki zaczyna jęczeć, narzędzie się nagrzewa, a akumulator traci energię w zatrważającym tempie. Postęp w wierceniu wynosi ułamki milimetra na minutę. To klasyczny przykład, kiedy wkrętarka będzie miała trudności z wykonaniem otworów i używanie jej do tego zadania mija się z celem.

Dlaczego tak się dzieje? Beton to mieszanina cementu, piasku, kruszywa (np. żwiru) i wody. Kruszywo, często wykonane z twardych kamieni, stawia ogromny opór tnącemu krawędzi wiertła. Bez funkcji udaru, która uderzeniami kruszy te twarde cząstki, wiertło jedynie "ślizga się" po powierzchni lub bardzo powoli ściera materiał, co wymaga ogromnej siły nacisku, niedostępnej w konstrukcji wkrętarki. Nawet jeśli wiertarka posiada wystarczającą moc obrotową, brak udaru jest tu kluczowym czynnikiem limitującym.

W przypadku cegły pełnej, podobna sytuacja. Cegła, wypalana glina, jest twardym, zbitym materiałem. Choć nieco mniej twarda od betonu z granitu, wciąż wymaga metody kruszenia do efektywnego wiercenia. Wkrętarka po prostu nie ma tej zdolności. Wiertło do muru, zaprojektowane do pracy z udarem, bez niego działa znacznie mniej efektywnie.

Ściany z pustaków ceramicznych (np. Porotherm) to pośredni przypadek. Pustak jest drążony, więc samo przewiercenie zewnętrznej ścianki może być możliwe wkrętarką, ale wewnętrzne przegrody stawiają opór, a wiertło może "uciec" w pustą przestrzeń. Wiercenie w pustakach wymaga wiertarki udarowej i wiertła do pustaków lub cegły, które nie uszkodzi delikatnej struktury.

Kiedy zatem potrzebujesz czegoś innego niż wkrętarka? Zawsze, gdy:

1. Planujesz wiercić w betonie, cegle pełnej, silikacie lub kamieniu.
2. Potrzebujesz wywiercić otwór o większej średnicy (np. powyżej 10-12 mm) w twardszym materiale, np. pustaku ceramicznym czy betonie komórkowym (nawet jeśli ma być bez udaru, wiertarka będzie miała większą moc i stabilność).
3. Musisz wykonać wiele otworów w twardym materiale – wkrętarka by się przegrzała lub bardzo szybko wyczerpała akumulator.
4. Potrzebujesz precyzyjnego, równego otworu w murze, który wymaga stałej siły i prędkości, trudnej do utrzymania wkrętarką przy dużym oporze.
5. Chcesz założyć dużą, ciężką kotwę lub dybel (np. M10, M12), wymagającą otworu o większej średnicy, np. 12, 14, czy 16 mm, co jest poza zasięgiem większości wkrętarek i wymaga odpowiednio potężnego narzędzia udarowego lub młotowiertarki.

Zamiast męczyć wkrętarkę, co, jak już wspomnieliśmy, grozi jej przegrzaniem, uszkodzeniem silnika, przekładni, a nawet baterii, należy sięgnąć po narzędzie zaprojektowane do pracy w twardych materiałach. Podstawowym narzędziem będzie wiertarka udarowa. Modele o mocy 600-800W i z udarem mechanicznym są w stanie wywiercić otwory do 10-16 mm w betonie (choć z trudem i wolno w mocnym, zbrojonym betonie) i do 20 mm w cegle. Ich cena zaczyna się już od około 250-300 zł za podstawowe modele. Użycie odpowiedniego wiertła widiowego jest oczywiście kluczowe.

Gdy zadanie jest poważniejsze – wiercenie większych otworów w betonie, praca w żelbecie, wiercenie serii otworów pod instalacje, czy kucie (np. usuwanie starego tynku czy płytek) – potrzebna jest młotowiertarka z udarem pneumatycznym, często systemem mocowania wierteł SDS+. Narzędzia te charakteryzują się znacznie większą energią pojedynczego udaru (często podawaną w Joules, np. 2-5 J dla popularnych modeli), nawet jeśli liczba uderzeń na minutę jest niższa niż w wiertarkach udarowych. Młotowiertarka o mocy 700-900W i energii udaru około 3 J bez problemu poradzi sobie z wywierceniem otworu 16-20 mm w betonie, a nawet 26 mm w betonie lżejszym (maksymalne zalecane średnice). Koszt zakupu młotowiertarki z systemem SDS+ to minimum 400-500 zł, ale możliwości pracy w twardych materiałach są nieporównywalne.

Przykładowo, wywiercenie otworu 8 mm x 50 mm w ścianie z cegły pełnej: wkrętarką? Może uda się w 15-30 minut z przerwami na ostygnięcie, o ile w ogóle się uda. Wiertarką udarową? Około 1-2 minuty solidnej pracy. Młotowiertarką SDS+? Kilka sekund. Różnica jest kolosalna i pokazuje, dlaczego tak ważne jest dobranie narzędzia do materiału. To nie tylko kwestia czasu, ale także żywotności narzędzi i wierteł.

Dodatkowo, w przypadku bardzo twardych i grubych materiałów, np. stare kamienne fundamenty czy zbrojony beton, wiertła również muszą być specjalistyczne. Standardowe wiertła widiowe do muru są wystarczające do cegły i pustaków, ale do betonu i żelbetu warto zainwestować w wiertła z podwójną krawędzią tnącą (czteroostrzowe) lub z agresywniejszym kształtem spirali odprowadzającej urobek. Ceny takich wierteł są wyższe, np. markowe wiertło SDS+ 8x100 mm do betonu to koszt rzędu 20-40 zł za sztukę, podczas gdy podstawowe wiertło widiowe 8 mm kosztuje 5-10 zł. Nie bez znaczenia jest też system mocowania – SDS+ zapewnia lepsze przeniesienie energii udaru niż standardowy uchwyt wiertarski stosowany w wiertarkach udarowych i wkrętarkach.

Kiedy zastanawiasz się, czy wkrętarka można wiercić w ścianie twardej, odpowiedź jest zdecydowanie "nie" lub co najwyżej "technicznie możliwe w niektórych przypadkach, ale całkowicie niepraktyczne i szkodliwe dla narzędzia". Oszczędzisz sobie czasu, nerwów i pieniędzy, sięgając od razu po odpowiednie narzędzie – wiertarkę udarową lub młotowiertarkę – gdy stajesz w obliczu muru, który stawia realny opór. To tak jakby próbować kopać dół łyżeczką zamiast łopatą; technicznie można, ale to absurdalne w obliczu dostępności odpowiedniejszych narzędzi.

Warto też wspomnieć o kwestii pyłu. Wiercenie w twardych materiałach generuje ogromne ilości drobnego pyłu. Wiertarki udarowe i młotowiertarki często mają opcjonalne systemy odsysania pyłu lub specjalne osłony. Przy próbie wiercenia wkrętarką, która nie jest do tego przystosowana, pył będzie się gromadził wszędzie i może dodatkowo przyspieszyć zużycie samego narzędzia. Jest to kolejny, często niedoceniany argument przeciwko używaniu wkrętarki do zadań, do których nie jest przeznaczona.

Dla niektórych bardzo twardych materiałów, jak zbrojony beton z grubym kruszywem, nawet młotowiertarka może mieć problem. W skrajnych przypadkach, np. przy konieczności wywiercenia wielu dużych otworów lub w wyjątkowo twardym betonie, używa się nawet specjalistycznych wiertnic diamentowych na statywach, ale to już narzędzia do zastosowań przemysłowych, znacznie wykraczające poza zakres domowego majsterkowania i omawiania przydatności wkrętarki.