Co na tynk mozaikowy? Poradnik 2025

Czy kiedykolwiek stanęliście przed wyzwaniem wykończenia ściany pokrytej tynkiem mozaikowym? Ten dekoracyjny, choć czasem kłopotliwy element, potrafi napsuć krwi, gdy pragniemy uzyskać gładką powierzchnię pod farbę czy tapetę. Pytanie brzmi: co można położyć na tynk mozaikowy? Odpowiedź jest zaskakująco prosta – możemy na niego aplikować gładź szpachlową. To sprawdzone rozwiązanie otwierające drzwi do dalszych etapów dekoracji wnętrz.

Zanim zagłębimy się w szczegóły, warto przyjrzeć się różnym podejściom do obróbki tynku mozaikowego. Na przestrzeni lat wypróbowano wiele metod, od prób bezpośredniego malowania, po zastosowanie grubowarstwowych klejów. Najskuteczniejsze okazuje się jednak połączenie przygotowania powierzchni z precyzyjnym zastosowaniem odpowiednich materiałów. Poniżej przedstawiono porównanie efektywności popularnych rozwiązań.

Jak widać, choć istnieją alternatywy, to jednak aplikacja gładzi szpachlowej wydaje się być najrozsądniejszym i najbardziej trwałym rozwiązaniem. Dlaczego? Ponieważ to ona stanowi jedyną metodę na uzyskanie prawdziwie gładkiej powierzchni, która będzie idealnym podłożem pod każdy rodzaj wykończenia. Inne rozwiązania to często półśrodki, które na dłuższą metę mogą prowadzić do frustracji i konieczności ponownego remontu. Inwestycja w odpowiednie przygotowanie i materiały zawsze się zwraca, zarówno w aspekcie estetycznym, jak i finansowym.

Przygotowanie tynku mozaikowego pod gładź

Decyzję o metamorfozie wnętrza, gdzie tynk mozaikowy ustępuje miejsca gładkim ścianom, musimy pamiętać o zasadzie: "odpowiednie przygotowanie to połowa sukcesu". Stara budowlana maksyma nabiera szczególnego znaczenia, gdy naszym celem jest trwała i estetyczna aplikacja gładzi. Niedociągnięcia na tym etapie mogą skutkować problemami z przyczepnością gładzi, jej pękaniem, a w konsekwencji - frustracją i dodatkowymi kosztami. Wyobraźmy sobie sytuację, gdzie po kilku dniach intensywnej pracy i wydanych pieniądzach, na świeżo wygładzonej ścianie zaczynają pojawiać się nieestetyczne rysy – prawda?

Pierwszym krokiem, którego absolutnie nie wolno pominąć, jest dokładne oczyszczenie powierzchni tynku mozaikowego. Kurz, brud, tłuste plamy - to wrogowie przyczepności. Sama miotła i sucha szmatka mogą okazać się niewystarczające. Warto zacząć od odkurzenia ściany, aby pozbyć się luźnych zanieczyszczeń. Następnie, w zależności od stopnia zabrudzenia, możemy sięgnąć po wodę z dodatkiem detergentu.

Roztwór mydła malarskiego lub płynu do naczyń w zupełności wystarczy. W przypadku uporczywych plam, na przykład tłustych zacieków w kuchni, warto zastosować specjalistyczne środki czyszczące. Na rynku dostępne są preparaty dedykowane do usuwania tłuszczu i brudu z powierzchni budowlanych. Pamiętajmy jednak, aby po użyciu silnych detergentów, dokładnie spłukać ścianę czystą wodą, aby usunąć wszelkie pozostałości chemiczne.

Po umyciu, ściana musi całkowicie wyschnąć. Czas schnięcia zależy od temperatury i wilgotności powietrza w pomieszczeniu, ale zazwyczaj wynosi od kilku do kilkunastu godzin. Nie przyspieszajmy tego procesu na siłę, na przykład poprzez dogrzewanie pomieszczenia. Zbyt szybkie wysychanie może prowadzić do pęknięć tynku. Pozwólmy naturze działać swoim tempem. W międzyczasie, możemy wykorzystać ten czas na przygotowanie narzędzi i materiałów potrzebnych do dalszych etapów pracy. Warto też ocenić stan tynku mozaikowego. Czy nie ma ubytków lub pęknięć? Jeśli tak, teraz jest idealny moment na ich naprawę.

Szczegółowa ocena tynku mozaikowego: Co sprawdzić przed aplikacją?

Zanim nałożymy gładź szpachlową na tynk mozaikowy, niezbędna jest gruntowna inspekcja jego stanu. Nie można bagatelizować potencjalnych problemów, które mogą zniweczyć nasze wysiłki. Dokładna ocena pomoże nam uniknąć kosztownych poprawek i zapewnić trwałość przyszłego wykończenia. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób pomija ten etap, co później skutkuje pojawieniem się pęcherzy, pęknięć lub odpadaniem gładzi.

Po pierwsze, sprawdźmy spójność tynku. Czy na pewno wszystkie drobinki są mocno związane z podłożem? Przejedźmy dłonią po powierzchni – jeśli zauważymy sypiące się kawałki lub luźne granulki, jest to sygnał ostrzegawczy. Taki tynk musi być dokładnie oczyszczony, a wszelkie słabe miejsca wzmocnione gruntem głęboko penetrującym. Idealnym testem jest próba przetarcia tynku suchą szmatką. Jeśli szmatka po tej operacji jest czysta i nie widać na niej drobinek kruszywa, to znak, że tynk jest stabilny. Jeżeli jednak coś odpada, warto rozważyć gruntowanie kontaktowe, które zawiera piasek kwarcowy, znacząco poprawiając przyczepność.

Po drugie, poszukajmy pęknięć i ubytków. Nawet drobne rysy, na pozór niewinne, mogą stanowić punkt wyjścia do dalszych problemów. Gładź położona na popękanej powierzchni będzie odzwierciedlać te niedoskonałości. Dlatego wszelkie rysy i pęknięcia należy dokładnie wypełnić elastyczną masą szpachlową, dedykowaną do zastosowań zewnętrznych, która będzie pracować z tynkiem. Większe ubytki, niestety, wymagają bardziej inwazyjnych działań. Niech to będzie dla nas jasne: jeśli tynk mozaikowy ma dziury o średnicy kilku centymetrów, nie wystarczy nałożenie gładzi. Tutaj trzeba będzie zastosować specjalistyczne zaprawy wyrównawcze, które zapewnią odpowiednią grubość i wytrzymałość.

Po trzecie, zbadajmy nasiąkliwość tynku. Tynki mozaikowe, ze względu na swoją strukturę, mogą różnie chłonąć wodę. Jeśli podłoże jest zbyt chłonne, gładź będzie zbyt szybko tracić wodę, co negatywnie wpłynie na jej właściwości wiążące i czas obróbki. W takim przypadku niezbędne jest zastosowanie gruntu sczepnego lub preparatu głęboko penetrującego, który wyrówna chłonność powierzchni i poprawi adhezję. Należy przeprowadzić prosty test: nałóżmy odrobinę wody na tynk. Jeśli woda wsiąka natychmiastowo, powierzchnia jest zbyt chłonna. Jeżeli tworzą się na niej kropelki, które spływają, to tynk jest odpowiednio chłonny lub wymaga odtłuszczenia.

Po czwarte, oceńmy równość powierzchni. Choć tynk mozaikowy sam w sobie jest nierówny, przed nałożeniem gładzi warto zwrócić uwagę na większe odchylenia. Jeśli tynk jest położony bardzo krzywo, nawet najgrubsza warstwa gładzi nie zdoła tego w pełni skorygować, bez ryzyka pęknięć. W skrajnych przypadkach, na przykład gdy różnice w poziomach przekraczają 5 mm na metr bieżący, warto rozważyć wstępne wyrównanie powierzchni. Można to zrobić za pomocą zaprawy cementowo-wapiennej lub specjalistycznej zaprawy wyrównawczej. Pamiętajmy, że każda warstwa materiału musi być odpowiednio dobrana do podłoża i kolejnych warstw.

Wreszcie, zanim przystąpimy do szpachlowania, upewnijmy się, że powierzchnia jest wolna od kurzu i innych zanieczyszczeń. Po umyciu tynku i jego dokładnym wyschnięciu, warto jeszcze raz odkurzyć ścianę, używając odkurzacza z końcówką szczotkową. Każdy pyłek, nawet najdrobniejszy, może obniżyć przyczepność gładzi i spowodować wady estetyczne. Dlatego, gdy już wszystko jest przygotowane, czyste i suche, możemy z dumą przystąpić do następnego etapu. To właśnie teraz rodzi się nowa jakość na naszej ścianie – gładka, równa i gotowa na przyjęcie wymarzonego koloru.

Narzędzia i materiały do szpachlowania tynku mozaikowego

Przejście od chropowatej powierzchni tynku mozaikowego do idealnie gładkiej ściany to sztuka, która wymaga nie tylko wprawy, ale przede wszystkim odpowiednich narzędzi i materiałów. Wyobraź sobie kucharza bez noża lub stolarza bez dłuta – rezultat będzie daleki od perfekcji, prawda? Podobnie jest w budowlance. Zatem, zanim chwycimy za pacę, upewnijmy się, że mamy wszystko, co niezbędne, by proces ten przebiegł sprawnie i dał oczekiwany efekt. To trochę jak kompletowanie ekwipunku na wyprawę – każdy element ma swoje znaczenie.

Materiały – czyli co włożyć do „piekarnika”?

Serce całego procesu to oczywiście materiały, które nałożymy na tynk. Bez nich nasze dłonie mogą machać pacą w powietrzu do woli, a efektu nie będzie. Główną rolę gra tutaj gładź szpachlowa, ale jej rodzaj ma kluczowe znaczenie. Na rynku dostępne są różne rodzaje, dlatego trzeba wybrać tę właściwą. Zaczynajmy od gruntowania – to absolutna podstawa. Z mojej praktyki wynika, że gruntu nie wolno bagatelizować. On jest niczym „klej” między starym a nowym.

Grunt sczepny lub grunt głęboko penetrujący – to podstawa. Jeśli tynk mozaikowy jest stary, chłonny i lekko sypki, grunt głęboko penetrujący z pewnością go wzmocni i zredukuje chłonność. Natomiast grunt sczepny, często z dodatkiem piasku kwarcowego, jest absolutnym must-have, gdy chcemy zapewnić maksymalną przyczepność gładzi do trudnego, niechłonnego lub gładkiego podłoża, jakim jest tynk mozaikowy. To ten mały, ale potężny „bohater” tworzy szorstką powierzchnię, po której gładź "wdrapie się" z łatwością. Niech to będzie dla nas jasne: nigdy nie nakładaj gładzi bezpośrednio na niezagruntowany tynk mozaikowy. To prosta droga do katastrofy, serio! A potem słyszysz narzekania: „to na pewno gładź była zła!”.

Kolejnym materiałem jest gładź szpachlowa. Tutaj mamy do wyboru kilka opcji, w zależności od oczekiwanej grubości warstwy i przeznaczenia pomieszczenia. Gładź cementowa to król odporności. Jest wytrzymała, odporna na wilgoć i doskonale nadaje się do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności, takich jak łazienki czy kuchnie. Należy ją jednak nakładać stosunkowo cienkimi warstwami (zazwyczaj do 3 mm na warstwę) i pozwolić na długie schnięcie. W moim warsztacie zawsze zalecam gładzie polimerowe, zwłaszcza te na bazie żywic, bo to przyszłość. Tak, są droższe, ale zapewniają idealną gładkość i są bardzo elastyczne. Można nimi szpachlować znacznie grubsze warstwy niż gładzią gipsową – nawet do 5 mm jednorazowo. Są gotowe do użycia, co oszczędza czas na mieszaniu. Pamiętajcie o tym: dobrej jakości gładź polimerowa to klucz do gładkiej ściany!

Gładź gipsowa to natomiast najbardziej popularny i ekonomiczny wybór. Idealna do pomieszczeń suchych. Wymaga jednak większej precyzji w aplikacji – zbyt gruba warstwa może pękać. Można ją nakładać na ogół w warstwach 1-2 mm. Jest też dostępna gładź wapienna, która charakteryzuje się paroprzepuszczalnością, co jest plusem w starym budownictwie. Nie zapominajmy o taśmie do spoinowania, szczególnie gdy będziemy naprawiać większe ubytki – wzmacnia to spoiny i zapobiega pęknięciom.

Na koniec – akrylowe masy szpachlowe w tubkach lub wiaderkach, idealne do drobnych pęknięć i rys. Mają genialną konsystencję, są łatwe w aplikacji i szybko schną. Trzymam zawsze jedną tubkę pod ręką, bo są idealne do finalnych poprawek.

Narzędzia – czyli czym to wszystko „wyczarować”?

Żaden materiał, nawet ten najlepszej jakości, nie sprawdzi się bez odpowiednich narzędzi. Tutaj precyzja i wygoda pracy idą w parze z efektywnością. Przecież nie będziemy używać młotka do wbicia gwoździa, gdy mamy do dyspozycji wiertarkę, prawda?

Zacznijmy od mieszadła elektrycznego lub wiertarki z mieszadłem. Jeśli używamy gładzi w proszku, nie ma innej opcji. Ręczne mieszanie to udręka, która skutkuje grudkami i słabą konsystencją materiału. Mieszadło elektryczne z odpowiednim mieszadłem sprawi, że nasza gładź będzie idealnie jednolita i pozbawiona pęcherzyków powietrza – co jest kluczowe dla gładkiej powierzchni. Obserwuję, że często początkujący oszczędzają na mieszadle i efektem jest nierówna struktura, bo gładź nie jest dobrze napowietrzona. A potem, oczywiście, to gładź zła!

Kolejne na liście to paczka i szpachle. W sumie potrzebujemy zestawu: paca stalowa (szerokość 40-80 cm) do nakładania i wstępnego rozprowadzania gładzi. Szpachelki różnych rozmiarów (od 5 cm do 30 cm) do nakładania gładzi z wiadra, wygładzania mniejszych powierzchni i wypełniania ubytków. Zwróćmy uwagę na jakość stali – powinna być nierdzewna i elastyczna. Osobiście używam pac stalowych japońskich, bo są ultralekkie i elastyczne, co przekłada się na mniejsze zmęczenie rąk.

Wałek z krótkim włosiem to sprytne narzędzie do gruntowania. Zapewnia równomierne nałożenie gruntu, bez zacieków i nadmiernego zużycia materiału. Co do kielni, to tylko w przypadku nakładania zapraw wyrównawczych, które są znacznie grubsze niż gładzie.

Deska szlifierska lub szlifierka elektryczna z papierem ściernym o różnej granulacji (P100-P220). To narzędzie, które pozwoli nam uzyskać idealną gładkość. Do większych powierzchni szlifierka z odsysaniem pyłu to prawdziwy wybawiciel, bo ogranicza bałagan do minimum. Pamiętajmy, że pył z gładzi jest bardzo drobny i unosi się wszędzie. Nie używając odkurzacza z cyklonem, w ciągu 30 minut zapylimy całe mieszkanie tak, że nie będzie widać ręki na wyciągnięcie ręki!

Dodatkowo, przydadzą się rękawiczki ochronne (nie chcecie mieć gładzi na dłoniach, a tym bardziej cementowej), maska przeciwpyłowa (konieczność, gdy szlifujemy – ten pył w płucach to nic dobrego), okulary ochronne i latarka z padającym światłem. Latarka, zwana również „żyrafą”, to moje tajne narzędzie. Ustawiam ją pod kątem, by wychwycić wszelkie nierówności i cienie. Wtedy widać wszystko jak na dłoni i możemy nanieść poprawki. Zatem, z tak przygotowanym "ekwipunkiem", jesteśmy gotowi podjąć wyzwanie i położyć na tynk mozaikowy gładź szpachlową jak prawdziwi profesjonaliści.

Usuwanie uszkodzeń z tynku mozaikowego

Tynk mozaikowy, choć efektowny i trwały, z czasem może ulec drobnym uszkodzeniom. Pęknięcia, rysy, a nawet niewielkie ubytki są niestety nieuniknione, szczególnie w miejscach narażonych na uderzenia czy obciążenia. Zanim jednak przystąpimy do rewolucyjnych zmian i zdecydujemy się położyć gładź szpachlową, należy starannie zająć się tymi niedoskonałościami. Ignorowanie ich to proszenie się o kłopoty. Wyobraź sobie, że malujesz świeżo odmalowany samochód bez naprawy rys – w końcu i tak je widać, prawda?

Diagnozowanie problemu: Rysy i pęknięcia kontra ubytki – co jest co?

Zanim zaczniemy cokolwiek naprawiać, musimy zrozumieć, z czym mamy do czynienia. Drobne rysy i hairline cracks (mikropęknięcia) to jedno, a rozległe, głębokie pęknięcia lub braki tynku to zupełnie co innego. Kluczem jest rozróżnienie problemu i odpowiednie dobranie materiału naprawczego.

Rysy i pęknięcia, zwłaszcza te powierzchowne, to najczęstszy problem. Mogą być wynikiem osiadania budynku, niewielkich drgań lub naturalnego starzenia się tynku. W takim przypadku, na ogół wystarczy zastosowanie elastycznej masy szpachlowej. Natomiast ubytki, czyli fizyczny brak fragmentu tynku, wymagają nieco bardziej zaawansowanych działań. Tutaj trzeba będzie zastosować zaprawę wyrównawczą, która wypełni luki i stworzy stabilną bazę pod dalsze warstwy. Może to być równie dobrze niewielki fragment tynku, ale jego idealne dopasowanie kolorystyczne to wyzwanie.

Naprawa drobnych rys i pęknięć: Precyzja w małej skali

Rysy i pęknięcia, na ogół do 1-2 mm szerokości, można skutecznie wypełnić elastyczną masą szpachlową akrylową lub polimerową. Jest to rozwiązanie szybkie i efektywne. Pierwszym krokiem jest oczyszczenie pęknięcia. Za pomocą wąskiej szpachelki lub nawet ostrza noża delikatnie poszerzmy rysę, aby usunąć wszelkie luźne fragmenty tynku i kurz. Następnie należy zagruntować wnętrze pęknięcia, najlepiej preparatem wzmacniającym, który zwiąże cząsteczki i poprawi przyczepność masy. Czasem, w przypadku bardzo drobnych rys, wystarczy tylko gruntowanie i czyszczenie.

Następnie nałóżmy masę szpachlową. Pamiętajmy, że powinna ona być nieco gęściejsza niż standardowa gładź, aby łatwiej wypełniała pęknięcie. Nałóżmy ją obficie na rysę, a następnie za pomocą szpachelki starannie wyrównajmy powierzchnię. Ważne jest, aby usunąć nadmiar masy, tak aby naprawiane miejsce było równe z resztą tynku. Po wyschnięciu masy, co zazwyczaj zajmuje od kilku do kilkunastu godzin, w zależności od grubości warstwy i wilgotności, należy delikatnie przeszlifować naprawione miejsce drobnoziarnistym papierem ściernym (np. P180-P220), aby uzyskać idealnie gładką powierzchnię. Po wszystkim, ponownie odkurzmy i gruntujemy.

Większe ubytki i pęknięcia: Czyli kiedy robi się „grubo”?

Większe ubytki i pęknięcia (powyżej 2 mm szerokości, głębsze, lub braki fragmentów tynku) wymagają solidniejszej interwencji. Tutaj do akcji wkracza zaprawa wyrównawcza. Może to być zaprawa cementowa, wapienno-cementowa lub specjalistyczna zaprawa naprawcza do tynków. Kluczem jest dobór produktu, który będzie kompatybilny z tynkiem mozaikowym. W mojej praktyce stosuję zazwyczaj zaprawy wzbogacone polimerami, które zwiększają ich elastyczność i przyczepność.

Zacznijmy od przygotowania ubytku. Za pomocą szpachelki lub nawet młotka i przecinaka (ostrożnie!), delikatnie usuwamy wszystkie luźne i osłabione fragmenty tynku. Następnie dokładnie oczyszczamy ubytek z kurzu i gruzu. Krawędzie ubytku powinny być nieco podcięte w kształcie „jaskółczego ogona”, aby zaprawa lepiej trzymała się w szczelinie. Tak przygotowany ubytek należy obficie zagruntować preparatem głęboko penetrującym. Jeśli ubytek jest naprawdę głęboki, możemy zastosować siatkę zbrojeniową, wklejoną w pierwszą warstwę zaprawy, która wzmocni całą konstrukcję i zapobiegnie pęknięciom w przyszłości. Pamiętajcie o tym: każda naprawa to nie tylko zasypywanie dziur, ale tworzenie fundamentu, który przetrwa próbę czasu.

Zaprawę wyrównawczą przygotowujemy zgodnie z instrukcją producenta, mieszając ją z wodą. Konsystencja powinna być na tyle gęsta, aby zaprawa nie spływała, ale jednocześnie na tyle plastyczna, aby dało się ją łatwo rozprowadzić. Następnie nakładamy zaprawę w ubytek za pomocą szpachelki lub kielni, starając się ją dokładnie wcisnąć w każde zagłębienie. Nadmiar zaprawy usuwamy, wyrównując powierzchnię tak, aby była zlicowana z otaczającym tynkiem. W przypadku bardzo dużych ubytków, możemy nakładać zaprawę warstwami, pamiętając o czasie schnięcia każdej z nich. Zbyt gruba jednorazowa warstwa może pękać. Wiem, że niejednokrotnie kusi nas, żeby "szybko i grubiej", ale to prowadzi do konsekwencji. Po wyschnięciu zaprawy, powierzchnię delikatnie szlifujemy, aby uzyskać gładkość i jednolitość z resztą tynku. To w sumie jak pieczenie ciasta: nie włożysz za dużo składników, bo nie wyjdzie. Ważne są proporcje.

Finalne szlifowanie i przygotowanie pod gładź: ostatni szlif

Po wyschnięciu wszystkich naprawionych miejsc, zarówno tych z rysami, jak i ubytkami, niezbędne jest przeprowadzenie finalnego szlifowania całej powierzchni. Tak, całej! To moment, w którym usuwamy wszelkie nierówności, grudki, i zacieki. Użyjmy papieru ściernego o granulacji P100-P120 do wstępnego szlifowania, a następnie drobniejszego P180-P220 do uzyskania idealnej gładkości. Warto zainwestować w szlifierkę elektryczną z odkurzaczem, bo to znacznie przyspieszy pracę i ograniczy zapylenie. W przeciwnym razie czeka nas walka z pyłem, który z pewnością osiądzie w każdym zakamarku pomieszczenia. Wyobraźcie sobie to. Co potem?

Po szlifowaniu należy dokładnie oczyścić całą ścianę z pyłu, używając odkurzacza, a następnie wilgotnej szmatki. I tu jest "pies pogrzebany", że tak powiem – gruntowanie. Na koniec, przed nałożeniem gładzi szpachlowej na całą powierzchnię, konieczne jest zastosowanie wysokiej jakości gruntu sczepnego, który zwiększy przyczepność gładzi i wyrówna chłonność podłoża. To ten etap, o którym wspominałem, który jest kluczowy dla sukcesu. Nie można pominąć tego etapu, bo później wszystko co robimy nie będzie mieć większego sensu. Powodzenia!

Q&A

• Czy można bezpośrednio malować tynk mozaikowy?

  Nie zaleca się bezpośredniego malowania tynku mozaikowego, ponieważ jego nierówna struktura będzie widoczna, a przyczepność farby może być słaba. Najlepszym rozwiązaniem jest wcześniejsze nałożenie gładzi szpachlowej, która zapewni gładką powierzchnię.

• Jaki rodzaj gładzi jest najlepszy do nakładania na tynk mozaikowy?

  Najlepsza będzie wysokiej jakości gładź polimerowa lub cementowa. Gładź polimerowa jest bardziej elastyczna i łatwiejsza w aplikacji, natomiast cementowa charakteryzuje się większą odpornością na wilgoć, co sprawia, że nadaje się do łazienek i kuchni.

• Czy muszę gruntować tynk mozaikowy przed położeniem gładzi?

  Tak, gruntowanie jest absolutnie konieczne. Grunt sczepny lub grunt głęboko penetrujący poprawi przyczepność gładzi do trudnego podłoża, jakim jest tynk mozaikowy, oraz wyrówna jego chłonność.

• Jakie narzędzia są niezbędne do szpachlowania tynku mozaikowego?

  Do szpachlowania niezbędne będą: mieszadło elektryczne (do gładzi w proszku), paca stalowa, szpachelki o różnych rozmiarach, wałek do gruntowania, oraz deska szlifierska lub szlifierka elektryczna do szlifowania. Ważne jest także, aby zadbać o środki ochrony osobistej, takie jak maska przeciwpyłowa i okulary.

• Jak naprawić większe ubytki w tynku mozaikowym przed szpachlowaniem?

  Większe ubytki należy wypełnić specjalistyczną zaprawą wyrównawczą, np. cementową lub wapienno-cementową, dedykowaną do tynków. Ubytek należy wcześniej dokładnie oczyścić i zagruntować, a po wyschnięciu zaprawy wyrównać powierzchnię poprzez szlifowanie.